12-بهمن-1397, 12:06
استاد در تاریخ 11 مهر سال 97 فرمودند:
اصل عقلایی بر این است که سند را محور اصلی قرار نمی دهند و به صرف مخدوش بودن سند، کل کلام را کنار نمی گذارند.
یکی از شواهدی که این اصل عقلایی را تأیید می کند روایتی است که در آن چنین وارده شده است: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع- عَنِ اخْتِلَافِ الْحَدِیثِ یَرْوِیهِ مَنْ نَثِقُ بِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَا نَثِقُ بِهِ قَالَ إِذَا وَرَدَ عَلَیْکُمْ حَدِیثٌ فَوَجَدْتُمْ لَهُ شَاهِداً مِنْ کِتَابِ اللَّهِ أَوْ مِنْ قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ إِلَّا فَالَّذِی جَاءَکُمْ بِهِ أَوْلَى بِهِ»
در این روایت راوی سؤال می‌کند که اگر دو راوی با هم اختلاف داشتند و یکی موثوق به بود و دیگری خیر، به کدام عمل کنیم؟ اگر مشی سندمحوری مورد لحاظ قرار گیرد باید بگویند اصلا این دو تعارضی ندارند، آن روایتی را که غیر ثقه نقل کرده است کنار بگذار؛ ولی می‌بینیم که حضرت چنین پاسخی را مطرح نمی‌کنند بلکه ما را به مفاد روایت رهنمون می‌کنند. پس حضرت هم این اصل عقلایی را تأیید می‌کنند.
اصل عقلایی بر این است که سند را محور اصلی قرار نمی دهند و به صرف مخدوش بودن سند، کل کلام را کنار نمی گذارند.
یکی از شواهدی که این اصل عقلایی را تأیید می کند روایتی است که در آن چنین وارده شده است: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع- عَنِ اخْتِلَافِ الْحَدِیثِ یَرْوِیهِ مَنْ نَثِقُ بِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَا نَثِقُ بِهِ قَالَ إِذَا وَرَدَ عَلَیْکُمْ حَدِیثٌ فَوَجَدْتُمْ لَهُ شَاهِداً مِنْ کِتَابِ اللَّهِ أَوْ مِنْ قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ إِلَّا فَالَّذِی جَاءَکُمْ بِهِ أَوْلَى بِهِ»
در این روایت راوی سؤال می‌کند که اگر دو راوی با هم اختلاف داشتند و یکی موثوق به بود و دیگری خیر، به کدام عمل کنیم؟ اگر مشی سندمحوری مورد لحاظ قرار گیرد باید بگویند اصلا این دو تعارضی ندارند، آن روایتی را که غیر ثقه نقل کرده است کنار بگذار؛ ولی می‌بینیم که حضرت چنین پاسخی را مطرح نمی‌کنند بلکه ما را به مفاد روایت رهنمون می‌کنند. پس حضرت هم این اصل عقلایی را تأیید می‌کنند.