آیا شایسته است به بهانه‌ی بیماری‌های واگیردار ، مساجد و مشاهد مقدسه را ترک کنیم؟در روایت آمده است:
▪️علِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ فِي كِتَابِهِ عَنْ أَخِيهِ مُوسَى علیه السلام قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْوَبَاءِ يَقَعُ فِي الْأَرْضِ هَلْ يَصْلُحُ لِلرَّجُلِ أَنْ يَهْرُبَ مِنْهُ قَالَ يَهْرُبُ مِنْهُ مَا لَمْ يَقَعْ فِي مَسْجِدِهِ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ فَإِذَا وَقَعَ فِي أَهْلِ مَسْجِدِهِ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ فَلَا يَصْلُحُ لَهُ الْهَرَبُ مِنْهُ.
علی بن جعفر گوید از امام کاظم علیه السلام درباره‌ی بیماری «وبا» که در سرزمینی واقع شود پرسیدم، آیا شایسته است که شخص از آن سرزمین بگریزد؟
امام (ع) فرمود: [می‌تواند] بگریزد مادامی که [وبا] در مسجدی واقع نشده که در آن نماز می‌خواند. پس اگر [وبا] بر اهل مسجدی که در آن نماز می‌خواند واقع شود، شایسته نیست که از آن بگریزد.
همچنین در روایت دیگری آمده است :
▪️روِيَ أَنَّهُ إِذَا وَقَعَ الطَّاعُونُ فِي أَهْلِ مَسْجِدٍ فَلَيْسَ لَهُمْ أَنْ يَفِرُّوا مِنْهُ إِلَى غَيْرِهِ.
شیخ صدوق -رحمه الله- در معانی الاخبار گوید:
روایت شده چنانچه طاعون بر اهل مسجدی واقع شود، برای ایشان جایز نیست که از آن مسجد به سوی جای دیگری فرار کنند.
حال آیا می توان از این روایات برای عدم جواز تعطیلی حرم مطهر ائمه علیهم السلام و مساجد استفاده کرد؟نظرات خود را بیان کنید.
وجود قید «الی غیره» نشان از این دارد که حیث ورود به مسجدی دیگر در نهی دخالت دارد. لذا تعطیل کردن و نرفتن به مسجد دیگر، مصداق این روایت به نظر نمی‌رسد.
چه بسا حکمت چنین دستوری، پیشگیری از شیوع بیماری و انتقال آن به دیگر مساجد باشد.
سلام علیکم.
همانطور که سید حائری عزیز فرمودند، به نظر می رسد نهی از تعطیلی مساجد به هیج وجه از این روایت استفاده نمی شود؛ چرا که در راویت اول آمده است اگر در اهل مسجد وبا آمد دیگر فرار نکنند از آن، این یک امر طبیعی است یعنی اگر می دانید که اهل یک مسجدی همه وبا گرفته اند چه دلیل دارد که مسجد تعطیل شود؟؟؟ همه وبا دارند و هیچ خطری هم ندارد. در حالی که در مورد کرونا، اهل یک مسجد همه وبا نگرفته اند بلکه یک نفر شاید گرفته باشد که اگر مساجد برپا شود احتمال قوی دارد به دیگران نیز سرایت داده شود که با ادله لاضرر از رفتن او به مسجد نهی می شود و جه بسا از همین قاعده ی لاضرر بتوان جواز بستن مساجد را نیز استفاده کرد. موید این مطلب روایاتی است که می گوید اگر کسی سیر خورد به مسجد نرود، چرا که باعث اذیت دیگران می شود، حال ببیننید در مورد کرونا که بیماری به این خطرناکی است به طریق اولی نباید به مسجد رفت از ترس اینکه شاید دیگران مبتلا شوند که به مراتب اذیتی بالاتر از بوی بد سیر دارد!!
در روایت دوم نیز همچنین می گوید اگر وبا در اهل مسجدی افتاد برای آن ها نیست که به غیر آن مسجد فرار کنند زیرا دلیلی ندارد که بخواهند فرار کنند به مسجد دیگری
(18-اسفند-1398, 16:20)سید رضا حسنی نوشته: [ -> ]سلام علیکم.
همانطور که سید حائری عزیز فرمودند، به نظر می رسد نهی از تعطیلی مساجد به هیج وجه از این روایت استفاده نمی شود؛ چرا که در راویت اول آمده است اگر در اهل مسجد وبا آمد دیگر فرار نکنند از آن، این یک امر طبیعی است یعنی اگر می دانید که اهل یک مسجدی همه وبا گرفته اند چه دلیل دارد که مسجد تعطیل شود؟؟؟ همه وبا دارند و هیچ خطری هم ندارد. در حالی که در مورد کرونا، اهل یک مسجد همه وبا نگرفته اند بلکه یک نفر شاید گرفته باشد که اگر مساجد برپا شود احتمال قوی دارد به دیگران نیز سرایت داده شود که با ادله لاضرر از رفتن او به مسجد نهی می شود و جه بسا از همین قاعده ی لاضرر بتوان جواز بستن مساجد را نیز استفاده کرد. موید این مطلب روایاتی است که می گوید اگر کسی سیر خورد به مسجد نرود، چرا که باعث اذیت دیگران می شود، حال ببیننید در مورد کرونا که بیماری به این خطرناکی است به طریق اولی نباید به مسجد رفت از ترس اینکه شاید دیگران مبتلا شوند که به مراتب اذیتی بالاتر از بوی بد سیر دارد!!
در روایت دوم نیز همچنین می گوید اگر وبا در اهل مسجدی افتاد برای آن ها نیست که به غیر آن مسجد فرار کنند زیرا دلیلی ندارد که بخواهند فرار کنند به مسجد دیگری
بحث نرفتن به مسجد یک بحث است و بحث تعطیلی مسجد بحث دیگری است اینها باید جداگانه مورد توجه واقع شود. بحث در اینجا در مورد تعطیلی مسجد است نه نرفتن شخص بیمار به مسجد
(18-اسفند-1398, 01:24)سید محسن حائری نوشته: [ -> ]وجود قید «الی غیره» نشان از این دارد که حیث ورود به مسجدی دیگر در نهی دخالت دارد. لذا تعطیل کردن و نرفتن به مسجد دیگر، مصداق این روایت به نظر نمی‌رسد.
چه بسا حکمت چنین دستوری، پیشگیری از شیوع بیماری و انتقال آن به دیگر مساجد باشد.
شما ضمیر در «غیره» را به مسجد برگردانده اید ولی احتمال دارد به غیر از آن مکان بخورد حال چه مسجد دیگر چه جای دیگری
(19-اسفند-1398, 22:46)مهدی خسروبیگی نوشته: [ -> ] (18-اسفند-1398, 01:24)سید محسن حائری نوشته: [ -> ]وجود قید «الی غیره» نشان از این دارد که حیث ورود به مسجدی دیگر در نهی دخالت دارد. لذا تعطیل کردن و نرفتن به مسجد دیگر، مصداق این روایت به نظر نمی‌رسد.
چه بسا حکمت چنین دستوری، پیشگیری از شیوع بیماری و انتقال آن به دیگر مساجد باشد.
شما ضمیر در «غیره» را به مسجد برگردانده اید ولی احتمال دارد به غیر از آن مکان بخورد حال چه مسجد دیگر چه جای دیگری
با سلام و عرض ارادت
- متوجه نشدم چگونه می خواهید از این روایات عدم جواز تعطیلی مساجد را استفاده کنید؟
امروز در درس حضرت استاد شهیدی در بحث شرطیت مکان نماز گذار به شرط خامس رسیدیم که مرحوم سید می فرمایند نباید جایی باشد که نماز خواندن در آن حرام است. حال سوال این است که اگر رفتن کسی به مسجد از باب نهی در لاضرر (برفرض نهی دانستن آن) حرام باشد، آیا نماز خواندن او نیز اشکال دارد؟ زیرا در جایی که یحرم علیه الصلاۀ دارد نماز می خواند؟؟ اشکال نشود که مسئله مربوط به مکان غصبی است چرا که قطعا مسئله در مورد مکان غصبی نیست بلکه هر مکانی است که رفتن به آنجا یا نماز خواندن در آنجا حرام باشد از جمله اینکه سید مثال می زند به كما إذا كتب عليه القرآن و كذا على قبر المعصوم ع أو غيره ممن يكون الوقوف عليه هتكا لحرمته.
این سوال جدید است و ارتباطی به بحث قبلی دوستان ندارد.
برای فهم این حدیث ، فهم شرایط صدور و تاریخ و اطلاع بر احادیث اهل سنت از قول پیامبر مورد احتیاج است
خلاصه مجموع این روایات و ظهور قرائن شان، این است که از منطقه ای بخاطر بیماری واگیردار ،به دیگر مناطق هجوم نبرید
(20-اسفند-1398, 17:12)سید رضا حسنی نوشته: [ -> ] (19-اسفند-1398, 22:46)مهدی خسروبیگی نوشته: [ -> ] (18-اسفند-1398, 01:24)سید محسن حائری نوشته: [ -> ]وجود قید «الی غیره» نشان از این دارد که حیث ورود به مسجدی دیگر در نهی دخالت دارد. لذا تعطیل کردن و نرفتن به مسجد دیگر، مصداق این روایت به نظر نمی‌رسد.
چه بسا حکمت چنین دستوری، پیشگیری از شیوع بیماری و انتقال آن به دیگر مساجد باشد.
شما ضمیر در «غیره» را به مسجد برگردانده اید ولی احتمال دارد به غیر از آن مکان بخورد حال چه مسجد دیگر چه جای دیگری
با سلام و عرض ارادت
- متوجه نشدم چگونه می خواهید از این روایات عدم جواز تعطیلی مساجد را استفاده کنید؟
برای بنده هم سؤال است که ایا می شود استفاده کرد یا نه. تذکرم به این خاطر بود که حیث بحث گم نشود
(20-اسفند-1398, 17:17)سید رضا حسنی نوشته: [ -> ]امروز در درس حضرت استاد شهیدی در بحث شرطیت مکان نماز گذار به شرط خامس رسیدیم که مرحوم سید می فرمایند نباید جایی باشد که نماز خواندن در آن حرام است. حال سوال این است که اگر رفتن کسی به مسجد از باب نهی در لاضرر (برفرض نهی دانستن آن) حرام باشد، آیا نماز خواندن او نیز اشکال دارد؟ زیرا در جایی که یحرم علیه الصلاۀ دارد نماز می خواند؟؟ اشکال نشود که مسئله مربوط به مکان غصبی است چرا که قطعا مسئله در مورد مکان غصبی نیست بلکه هر مکانی است که رفتن به آنجا یا نماز خواندن در آنجا حرام باشد از جمله اینکه سید مثال می زند به كما إذا كتب عليه القرآن و كذا على قبر المعصوم ع أو غيره ممن يكون الوقوف عليه هتكا لحرمته.
این سوال جدید است و ارتباطی به بحث قبلی دوستان ندارد.
به نظر بحث در صلات بر قبر معصوم علیه السلام و جایی که قران در آن کتابت شده است ارشاد به مانعیت در نماز است ولی بحث نماز در مسجد به خاطر لاضرر از باب اجتماع امر و نهی است که هر دو مولوی اند.