مباحثه، تالار علمی فقاهت

اگر مثل محقق اصفهانی اباحه های واقعی را منحصر در اباحه ی لا اقتضاء بدانیم باید حلیت واقعی در ادله را منحصر در لا اقتضاء بدانیم اما اگر در واقع هم اباحه ی اقتضایی را تصویر کردیم و هم اباحه ی لا اقتضاء را مانعی از حمل ادله ی مباحات واقعی بر اباحه ی اقتضایی نیست.ازطرفی اگر دراباحه ی لا اقتضایی جعل را منکر شدیم تمام اباحه های موجود در شریعت اباحه ی اقتضایی می شود. وجه انکار آن هم این است که در اباحه لااقتضایی با توجه به اینکه ملاکی در طرفین نیست، تصویر جعل مشکل می شود. جعل کار مولاست و کار مولا اراده می خواهد. ونمی شود با وجود عدم ملاک در طرفین اراده ی مولا حاصل شود. ملاکی باید باشد تا مولا اراده کند، حال یا در طرفین یا در خود این ترخیص یا ارخاء عنان بالأخره باید ملاکی باشد تا مولا اراده کند.
، تمام روایاتی که ظاهر آن ها جعل است(مانند کل شی لک حلال) همه حمل بر اباحه اقتضایی می شود؛ زیرا در اباحه لااقتضایی جعل معنا ندارد. ظهور این روایات جعل اباحه است که بالإلتزام تبدیل می شود به یک ظهور ثانوی که اباحه در روایات، اباحه اقتضایی است. یعنی لازمه ی عقلی آن چنین است.98/11/28

عرفان عزیزی