عند الشک در قدرت بر تکلیف برخی قائل به برائت شدند اما استاد شهیدی از قول آیت الله سیستانی نقل کردند که باید احتیاط کرد یعنی عبد نمی تواند به صرف اینکه شک دارد قدرت بر تکلیف دارد یا نه تکلیف را رها کند بلکه باید شروع به امتثال کند اما اگر نتوانست تکلیف ندارد
چرا عمومات شک در تکلیف شاملش نمیشود؟
فکر کنم دلیلش این باشه:
اگه قدرت رو شرط تنجیز بدونیم نه فعلیت مثل حضرت امام رحمه الله که تکلیف فعلی است و باید امتثال بکنه و عدم تنجیز ظاهرا متوقف بز احراز عدم قدرته.
طبق مبنای شرط فعلیت بودن هم احتیاط واجبه چون عقلاء به صرف شک در قدرت شخص رو معذور نمیبینند و اگر بدون فحص از باز بودن حمام برای غسل نماز رو با تمیمم بخونه مستحق عقاب میدونه. و این کان بسیار واضح است نزد عقلاء به نحوی که مانع شمول عمومات شک در تکلیف میشه.