مباحثه، تالار علمی فقاهت

استاد گنجی فرمودند: اگر اطلاقات شامل مصادیق مستحدثه نشود یا باید به الغاء خصوصیت تشبث کنیم یا به تنقیح مناط قطعی. بعضی سوال کردند که چرا به روایات تمسک نمی‌شود که حلاله حلال الی یوم القیامة و حرامه حرام الی یوم القیامة. پاسخ این است که بحث از حلال است و حدود حلال مشخص نیست. آن روایات مشکلی از نظر مدلول ندارند ولی حلالش حلال است ولی اینجا بحث صغروی است که چه چیز حلال است یا نیست. آیا بیع مستحدث نیز حلال است و شامل حدیث می‌شود یا اجمال دارد؟ لذا جای تمسک به آن روایات نیست.

اضافه می‌کنیم که تعدی یا به الغاء خصوصیت است یا به تنقیح مناط قطعی است و یا اینکه احیانا یک قرائنی باشد که بتوان از آن حکم عام را تشخیص داد. مذاق شریعت نیز یکی از این قرائن است.

و در نهایت انسداد و الظاهر هو المتعین

یعنی شما میخواهید بفرمایید در باب مسائل مستحدثه نسبت به اطلاقات انسداد صغیر لازم میاید؟ اصلا این طور نیست. قطعا شما مستحضر هستید که یکی از مقدمات انسداد بحث احتیاط بود که در موارد مسائل مستحدثه مواردی که نمیتوان به اطلاق تمسک کرد اشکال در احتیاط کردن لازم نمیاورد. اولا مواردی هست که با تنقیح مناط میتوان حل کرد. علاوه بر این الحمدلله مذاق شریعت هم مواردی هم حل میکند مقدار باقی مانده هم اگر حل نشد با احتیاط حل میشود و عسر و حرجی هم لازم نمیاورد. لذا بحث انسداد لازم نمیاید.

اجمالا عرض کنم یکی از تقریبات انسداد صغیر که آیت الله شبیری مطرح فرمودن مبتنی بر تعذر یا تعسر احتیاط نیست.
همچنین طبق تقریب رایج که مبتنی بر تعذر یا تعسر احتیاط هست هم بنذه معتقدم احتیاط فراتر از عسر و خرج مشکلاتی دارد که در این مختصر مجال توضیح نیست.