مباحثه، تالار علمی فقاهت

در طول زمان حداقل سه مرحله تقطیع رخ داده است:

یک مرحله تقطیع اصحاب ائمه معصومین علیهم السلام است که گاهی در یک جلسه یک روایت طولانی از امام علیه السلام فرا می گرفت ولی در وقت نقل یک قسمت را نقل می کرد. و یا وقتی کتاب می نوشتند معمولاً به صورت مبوب می نوشتند و لذا مطالب یک باب را در آن باب می آوردند و این موجب تقطیع می شد.

مرحله دوم تقطیع توسط محمدین ثلاث در کتب اربعه اتفاق افتاد، اصول مبوب و غیر مبوبی که به ایشان رسیده بود را در کتب خود که مبوب هستند آوردند و به ناچار مواردی از روایات تقطیع صورت گرفته است، شاهد این مطلب اینکه بعضی از اصول موجود است که در آن حدیث مطول وجود دارد که در کافی شریف تقطیع کرده است.
بعد از کتب اربعه اصول سابق آرام آرام متروک و منسی شد، چرا که دیدند با وجود کتب اربعه از آنها بی نیاز هستند، چون این کتب مرتب تر و مفصل تر و منظم تر از اصول سابق بودند و وقتی می شود با یک کتاب به مطلوب رسید دلیل نداشت به چند کتاب مراجعه کنند.
اگر ما هم بودیم همین کار را می کردیم.

سومین مرحله از تقطیع هم در وسائل الشیعه اتفاق افتاده است که کتب اربعه را یک جا آورده است.

پس اینکه تقطیع صورت گرفته است شکی نیست، و در اینکه فی الجمله تقطیع مضر است هم شکی نیست کما اینکه موارد مضری در وسائل الشیعه دیده ایم. منابع کتب اربعه در دسترس ما نیست ولی انسان قطع پیدا می کند که تقطیع مضر اتفاق افتاده است.

اما مع ذلک این تقطیع های اتفاق است مضر به صغرای ظهور در روایات نیست چون درصد تقطیع مضر خیلی کم است، و این موارد نادر هستند .
این را احساس کنید! کثیری از روایاتی که به آنها استدلال می کنیم پرواضح است که صدر و ذیل آنها مضر نیست، مثلاً سوال میکند از نماز در پوست حیوانی حضرت می‌فرماید لاباس به اگر تذکیه شده باشد.
و موارد مضر در وسائل الشیعه هم بسیار نادر است.

با توجه به نادر بودن موارد تقطیع مضر پس به احتمال تقطیع اعتنائی نمی شود و لذا توان مانعیت برای انعقاد ظهور را ندارند.

آیا ندرتش در حدی است که اطمینان به عدم تاثیر بیاورد یا اساسا اطمینان را لازم نمی دانند؟