21-آبان-1402, 23:00
این قاعده ی کلّی در فقه پذیرفته شده که در هنگام حمله ی کفّار و خوف بر اساس اسلام، دفاع و مبارزه لازمست. اما سوء استفاده از این فاعده موجب شده هرگاه اهداف و منافع خاصّی در بین باشد، با کوچکترین خطر جنگی دست به دامن این قاعده می شوند!
برای درک درست این قاعده لازمست مروری بر تنها مدرک آن، یعنی روایت یونس از امام رضا علیه السلام داشته باشیم.
این روایت دو نقل اصلی دارد: 1. نقل حمیری قرب الاسناد 2. نقل کافی، تهذیب و علل الشرائع (متن کامل نقل ها در انتهای پست)
نقل حمیری از جهت سندی علوّ بیشتری دارد. حمیری که خود از محدثین بزرگ بوده، حدیث را بلاواسطه از محمد بن عیسی بن عبید دریافت کرده که در جلسه ی سؤال یونس از امام رضا علیه السلام حضور داشته است. در حالیکه نقل های دیگر با واسطه به یونس می رسد.
خلاصه ی روایت چنین است: در آن زمان که دایره ی فتوحات در حال گسترش بوده و میان عامّه احادیث ترغیب به جهاد تبلیغ می شد، فردی وصیّت کرده بود که از اموالش اسب و شمشیری به مبارزان در مرزهای حکومت با کفّار داده شود....
متن کامل در سایت فهم دینبرای درک درست این قاعده لازمست مروری بر تنها مدرک آن، یعنی روایت یونس از امام رضا علیه السلام داشته باشیم.
این روایت دو نقل اصلی دارد: 1. نقل حمیری قرب الاسناد 2. نقل کافی، تهذیب و علل الشرائع (متن کامل نقل ها در انتهای پست)
نقل حمیری از جهت سندی علوّ بیشتری دارد. حمیری که خود از محدثین بزرگ بوده، حدیث را بلاواسطه از محمد بن عیسی بن عبید دریافت کرده که در جلسه ی سؤال یونس از امام رضا علیه السلام حضور داشته است. در حالیکه نقل های دیگر با واسطه به یونس می رسد.
خلاصه ی روایت چنین است: در آن زمان که دایره ی فتوحات در حال گسترش بوده و میان عامّه احادیث ترغیب به جهاد تبلیغ می شد، فردی وصیّت کرده بود که از اموالش اسب و شمشیری به مبارزان در مرزهای حکومت با کفّار داده شود....