مباحثه، تالار علمی فقاهت

دوستان محترم سلام علیکم
می دانیم که یکی از کارهای طلاب از قدیم تقریر نویسی مطالب اساتید بوده است.
شیوه ی تقریر نویسی در گذشته با حال تغییر کرده است. شنیده ایم که در درس بزرگان، نوشتن مطلبی در کلاس درس، نشانه ی بی سوادی بوده و حتی کسانی که می خواستند چیزی بنویسند، پنهان می شدند.
تقریر نویسی در آن زمان مربوط به خارج از کلاس درس بوده است.
اما الان گاهی ننوشتن در کلاس درس نوعی بی توجهی به درس قلمداد می شود.
سوال من در مورد نوع تقریر نویسی است. آیا این نوع تقریر نویسی که گاهی انجام می دهیم و عین کلمات استاد را پیاده می کنیم، تقریر است یا به قول یکی از اساتید، املاء نویسی و امالی است؟!
مخصوصا اینکه فایل صوتی بعضی از دروس، تایپ می شود و متن کامل آن در اختیار طلاب قرار می گیرد.
انتظار ما از تقریرات چیست و چه استفاده ای از آن خواهیم کرد؟
دوستان محترم لطفا نکات و آموزش های خود را در مورد بهترین نوع تقریر نویسی بیان کنند.

باسمه تعالی
سلام علیکم!
تقریر نویسی در واقع فهم طلاب از درس استاد است که هم در درس ممکن است با یادداشت برداری و تکمیل آن پس از درس و پردازش آن انجام شود و هم به طور کامل پس از درس امکان نوشته شدن دارد؛بنا بر این باید با دسته بندی خاصی که هر طلبه می پسندد و نیز تحقیقات شخصی و ارائه نظر شخصی و اشکال بر بیان استاد و انتقال نظر استاد راهنما همراه باشد. اما تقریرهایی که در سابت مدرسه قرار داده می شود باید به گونه ای باشد که تا جایی که امکان دارد به مطالب استاد نزدیک باشد تا فهم طلاب کمتر در آن تأثیر داشته باشد و حتی بهتر است که پس از درس از نوار صوتی هم استفاده شود تا لا یعزب عنه شیء. فتأمل تعرف إن شاء الله.