یکی از مبهمات بنده در شرح لمعه، نظر نهائی شارح در مورد نحوه وجوب نماز جمعه در عصر غیبت است که آیا ایشان قائل به وجوب تعیینی است یا تخییری؟ ظاهرا تناقضی در کلام ایشان است. چون در بحث صلاة الجمعه تصریح به وجوب تخییری می کنند اما در همین بحث، استدلالی که به حرمت سفر بعد الزوال جمعه می آورند مبتنی بر وجوب تعیینی است.
مدرسین لمعه و محققین پاسخ دهند.
ایشان از نظر استدلالی قائل به وجوب تعیینی است اما به خاطر وجود اجماع بر عدم وجوب تعیینی قائل به وجوب تخییری می شوند ایشان بر این مطلب تصریح دارند
(و لو لا دعواهم الإجماع على عدم الوجوب العيني لكان القول به في غاية القوة، فلا أقل من التخييري مع رجحان الجمعة الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (المحشى - كلانتر)؛ ج1، ص: 665) مبحث جواز سفر نیز مبتنی بر حکم اولی نماز جمعه که همان وجوب تعیینی است می باشد.
این که شد تناقض و یا به تعبیر عرفی، یک بام و دو هوا. بالأخره حکم الله به نظر شهید ثانی (ره) تعیین است یا تخییر؟!!!!
فتوای شهید ثانی وجوب تخییری نماز جمعه است و هیچ تهافتی در کلام ایشان وجود ندارد. [/php]
ممکن است کسی ادعا کند در اینجا دو حکم داشتمی: 1.وجوب تعیینی نماز جمعه که مقتضای روایات بوده است
2. حرمت سفر بعد از زوال که به خاطر وجوب تعیینی نماز جمعه ، بر شخص بار شده است.
حال وقتی با اجماع از وجوب تعیینی دست گشیدم لازمه ی ان دست کشیدن از حرمت سفر نیست.
اشکال:
اما ظاهرا این توجیه قابل پذیرش نباشد چرا که وقتی اجماع مورد قبول واقع شد در واقع ادله دال بر وجوب تعیینی کنار گذاشته شد و لذا لوازم مترتب بر پذیرش آنها هم باید کنار گذاشته شود.