مرحوم شیخ در اشکال بر صاحب فصول در استفاده قاعده طهارت و استصحاب از حدیث کل شی لک طاهر در صفحه 75 جلد 3 می فرماید: لایعقل کون شیء فی استعمال واحد غایه لحکم و لحکم آخر یکون الحکم الاول المغیا موضوعا له
سوال این است که آیا قید فی استعمال واحد در این کلام شیخ نیازی به آن هست یا خیر چرا؟
بنده که وجهی برای آن پیدا نکردم.
راهنما:
لینک به متن رسایل
چه بسا مراد مرحوم شیخ از اینکه فرمودند در یک استعمال باشد،
تاکید بر این مطلب است که در همان زمانی که آن شیء، غایت حکم اول است، در همان زمان هم، غایت حکم دوم می باشد.
و گرنه اگر غایت یک شیء برای دو حکم، در دو زمان باشد، مانعی ندارد که یکی از حکم ها، موضوع حکم دیگر قرار بگیرد.
مثلا حکم به صدقه در امروز، مغیا به غروب (امروز) باشد (یعنی اگر تا غروب صدقه نداد، دیگر واجب نباشد) و از طرفی، خود لزوم صدقه به خاطر نذری باشد که شرط آن عدم اتیان به نماز عصر تا غروب (مغیا به غروب دیروز) باشد.
در این مثال، یک غایت (غروب) برای دو حکم قرار داده شد که یکی از حکم ها، موضوع حکم دیگر است ولی به خاطر تفاوت زمان آنها مشکلی پیش نمی آید. (دیروز نذر کرده بود اگر نمازش را تا غروب همان روز نخواند، تا غروب فردا صدقه ای بدهد)
اللهم الا ان یقال در مثال بالا، غایت ها
(20-آبان-1395, 19:20)hadi نوشته: [ -> ]اللهم الا ان یقال در مثال بالا، غایت ها
اللهم الا ان یقال در مثال بالا، غایت ها دوتا است. یکی غروب امروز است و دیگری غروب دیروز.