(19-فروردين-1397, 21:30)سید محمد صادق رضوی نوشته: آيا اگر از دید برون مذهبی بنگریم همین گونه خواهد بود؟
تصور کنید مواجه با شخصی می شوید که ادعای نبوت دارد و می گوید معجزه ی من کتابی است که در هیچ قسمت آن تناقضی دیده نمی شود. آن گاه که شما مواردی را می یابید این گونه توجیه می کند که: تنها من مقصود آیه را می فهمم، و من تعیین می کنم که این تناقض نیست و نسخ است.

(20-فروردين-1397, 01:34)سید محمد صادق رضوی نوشته: اگر مدعی دروغگویی مدعی کتاب آسمانی باشد و کتابی مشتمل بر تناقضات ادعا کند، در همه ی موارد ادعا می کند که دیگران نمی فهمند و تناقض نیست. پس راه کشف صدق و کذب از این جهت بسته می شود؟!

(20-فروردين-1397, 02:23)سید محمد صادق رضوی نوشته: آیا ادعای تبیین گری مشکل را حل می کند؟ هر کس می تواند در کتاب مورد ادعایش این را هم بگنجاند که : آورنده ی کتاب تبیین گر است و هر تناقضی در آن مشاهده شد به حکم او قابل رفع است.
در مثال قوانین عقلاییه هم اتفاقا به نظر می رسد جعل چنین قانون متناقضی بی معنا باشد، مگر اینکه قانون اول به کلی لغو شود. البته روشن است که کلا قیاس این بحث به قوانین عقلایی وجهی ندارد، بحث اعجاز است نه حکمت و عقلایی بودن فعل.

(17-ارديبهشت-1397, 14:24)محمود رفاهی فرد نوشته: حال اگر در مفاد خود آیه این نیامده باشد که ناسخ آیه ی دیگری است ولی به قرینه ی خارجی و به تفسیر سنت این مطلب معلوم شود در این صورت نیز تهافتی در آیات نیست. یعنی بنا بر پذیرش این که پیامبر صلی الله علیه و آله شان تبیین کتاب را دارند (لتبین للناس ما نزل الیهم و ...) سنت قرینیت برای کتاب دارد لذا اگر در سنت بیان شده باشد که آیه ی لاحق ناسخ آیه ی دیگری است مانند این است که در خود آیه ی لاحق این مطلب بیان شده باشد و در هر صورت بین مرادات از آیات تهافتی نخواهد بود.