(8-دي-1397, 18:18)90220 نوشته: سوال این است که آیا در فعل مضارع خبر از ثبوت تحقق نیست؟ و لو این که این تحقق در آینده میخواهد ثابت شود ولی باز هم خبر از ثبوت نسبت است.

(9-دي-1397, 13:53)خیشه نوشته: طبق جواب شما اگر فعل ماضی صلاحیت انشا را داشته باشد باز هم نباید در مقام انشاء استعمال شود چون هنوز سنخیت وجود ندارد. اما دیده میشود که فعل ماضی در مقام دعا استعمال میشود با این که دعا نیز برای زمان حال یا استقبال است. مانند غفر الله لک.

(23-دي-1397, 12:56)مسعود عطار منش نوشته:

(9-دي-1397, 13:53)خیشه نوشته: طبق جواب شما اگر فعل ماضی صلاحیت انشا را داشته باشد باز هم نباید در مقام انشاء استعمال شود چون هنوز سنخیت وجود ندارد. اما دیده میشود که فعل ماضی در مقام دعا استعمال میشود با این که دعا نیز برای زمان حال یا استقبال است. مانند غفر الله لک.

نقض مذکور نقض خوبی است ولی اشکال نقضی مذکور غیر از فرمایشی است که قبلا داشتید ؛ قبلا فرمودید چه فرقی بین ماضی و مضارع هست چون هر دو دال بر ثبوت نسبت اند که پاسخ دادیم صرف دال بر نسبت بودن این دو را شبیه بهم نمی کند چون دلالت بر نسبت در ماضی سنخیتش با طلب مانند سنخیت مضارع نیست خلاصه این که نمی توان به صرف دلالت هر دو بر نسبت این دو را شبیه به هم دانست ؛ بله این اشکال نقضی اشکال خوبی است که باید مورد تأمل بیشتری قرارگیرد .