استاد قائینی می فرمایند :اگر پزشک حاذقی عملی انجام داد که منجر به فوت مریض یا قصاص عضو مریض شد ضامن نیست. از ادله ی عدم ضمان او قاعده ی احسان است. مفاد قاعده احسان این است: کسی که محسن است ضامن نیست و اگر آن احسان تبعاتی داشته باشد که اگر احسان نبود ضامن بود مثل تلف، ضامن آنها نیست. در تطبیق این قاعده در مورد پزشک اشکال شده است به اینکه فعل او خطا بوده است و مصداق قاعده احسان نیست. ما برای جواب به این سؤال از روایتی کمک میگیریم.  از این روایت فهمیده می شود که اگر چه فعل شخص احسان نباشد اما اگر به داعی احسان هم باشد شخص ضامن نیست و موجب قصاص هم نیست. فعل پزشک هم قطعا به داعی احسان بوده است. در روایت آمده است: «عنه عن ابراهيم عن النوفلي عن السكوني عن جعفر عن ابيه عليه‌السلام ان رجلا شرد له بعيران فاخذهما رجل فقرنهما في حبل فاختنق احدهما و مات فرفع ذلك إلى علي عليه‌السلام فلم يضمنه وقال : انما اراد الاصلاح»پزشک هم که متصدی طبابت است اراده‌ی اصلاح داشته است در نتیجه ضامن نیست.