مباحثه، تالار علمی فقاهت
نکته علمی: توقف تمسک به اطلاق بر تطابق مراد استعمالی و مراد جدی. - نسخه قابل چاپ

+- مباحثه، تالار علمی فقاهت (http://mobahathah.ir)
+-- انجمن: بخش اصول (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=17)
+--- انجمن: مطالب علمی (اصولی) (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=28)
+--- موضوع: نکته علمی: توقف تمسک به اطلاق بر تطابق مراد استعمالی و مراد جدی. (/showthread.php?tid=1267)



توقف تمسک به اطلاق بر تطابق مراد استعمالی و مراد جدی. - montazer7948 - 26-دي-1397

گفته شده است که : بازگشت اطلاق لفظی به أصالة التطابق بین مراد استعمالی و مراد جدی است، و یا به تعبیر دیگر تطابق بین قضیه ی لفظیه و قضیه ی لبیّه، یعنی آن چه در قضیه ی لفظیه ذکر نشده است در قضیه ی لبیه نیز دخیل نیست. وقتی مولی می گوید اکرم عالما شک می کنیم که آیا در ثبوت حکم قید عدالت دخل دارد یا خیر؟ در این مورد می گوییم أصالة التطابق بین مراد استعمالی و مراد جدی این است که قید عدالت در ثبوت حکم دخیل نیست.

بنا بر این در مواردی که مراد استعمالی و مراد جدی تطابق ندارند نمی توان به اطلاق تمسک کرد، مثل موارد کنایات که مراد استعمالی و مراد جدی متفاوت است و وقتی متکلم می گوید « زید کثیر الرماد» مراد جدی وی مطابق مراد استعمالی او نیست، لذا به اطلاق قضیه نمی توان تمسک کرد.
پس اگر مولی بگوید جئنی برجل کریم، و شک کنیم آیا کریم بودن عرفی کافی است و یا کریم بودن در ضیافت مراد است، می توان به اطلاق این دلیل تمسک کرد، به خلاف این که مولی بگوید جئنی برجل کثیر الرماد و شک حاصل شود در مراد از کریم بودن نمی توان به اطلاق این قضیه تمسک کرد و باید به شواهد و مناسبات رجوع کرد.



RE: توقف تمسک به اطلاق بر تطابق مراد استعمالی و مراد جدی. - رهـگذر - 26-دي-1397

به نظر نمی‌رسه اطلاق لفظی به اصالة الجد بازگشت کنه.


RE: توقف تمسک به اطلاق بر تطابق مراد استعمالی و مراد جدی. - سید محسن حائری - 26-دي-1397

در این که جهت اثبات اطلاق در حکم نیاز به جریان اصالة التطابق بین مراد استعمالی و جدی هست، بحثی نیست، اما اگر اطلاق لفظی را از مصادیق اصالة التطابق می‌شمارید، اطلاق مراد استعمالی را چگونه اثبات می‌نمایید؟
به نظر می‌رسد به نگاه علما جهت اثبات اطلاق در مراد استعمالی نیز نیاز به اصل وجود دارد.

ضمنا ممنون می‌شوم بفرمایید که مطالبی که ذکر فرمودید رأی شخص شماست یا از کسی نقل نمودید که بتوانیم مراجعه کنیم.

پیروز باشید


RE: توقف تمسک به اطلاق بر تطابق مراد استعمالی و مراد جدی. - montazer7948 - 1-بهمن-1397

(26-دي-1397, 23:32)سید محسن حائری نوشته: در این که جهت اثبات اطلاق در حکم نیاز به جریان اصالة التطابق بین مراد استعمالی و جدی هست، بحثی نیست، اما اگر اطلاق لفظی را از مصادیق اصالة التطابق می‌شمارید، اطلاق مراد استعمالی را چگونه اثبات می‌نمایید؟
به نظر می‌رسد به نگاه علما جهت اثبات اطلاق در مراد استعمالی نیز نیاز به اصل وجود دارد.

ضمنا ممنون می‌شوم بفرمایید که مطالبی که ذکر فرمودید رأی شخص شماست یا از کسی نقل نمودید که بتوانیم مراجعه کنیم.

پیروز باشید
منبع : بحوث فی شرح مناسک الحج، تقریر ابحاث السید محمد رضا السیستانی. ج1 ص 106
لینک دانلود کتاب : http://alfeker.net/library.php?id=3625


RE: توقف تمسک به اطلاق بر تطابق مراد استعمالی و مراد جدی. - مسعود عطار منش - 23-بهمن-1397

(26-دي-1397, 18:03)montazer7948 نوشته: گفته شده است که : بازگشت اطلاق لفظی به أصالة التطابق بین مراد استعمالی و مراد جدی است، و یا به تعبیر دیگر تطابق بین قضیه ی لفظیه و قضیه ی لبیّه، یعنی آن چه در قضیه ی لفظیه ذکر نشده است در قضیه ی لبیه نیز دخیل نیست. وقتی مولی می گوید اکرم عالما شک می کنیم که آیا در ثبوت حکم قید عدالت دخل دارد یا خیر؟ در این مورد می گوییم أصالة التطابق بین مراد استعمالی و مراد جدی این است که قید عدالت در ثبوت حکم دخیل نیست.

بنا بر این در مواردی که مراد استعمالی و مراد جدی تطابق ندارند نمی توان به اطلاق تمسک کرد، مثل موارد کنایات که مراد استعمالی و مراد جدی متفاوت است و وقتی متکلم می گوید « زید کثیر الرماد» مراد جدی وی مطابق مراد استعمالی او نیست، لذا به اطلاق قضیه نمی توان تمسک کرد.
پس اگر مولی بگوید جئنی برجل کریم، و شک کنیم آیا کریم بودن عرفی کافی است و یا کریم بودن در ضیافت مراد است، می توان به اطلاق این دلیل تمسک کرد، به خلاف این که مولی بگوید جئنی برجل کثیر الرماد و شک حاصل شود در مراد از کریم بودن نمی توان به اطلاق این قضیه تمسک کرد و باید به شواهد و مناسبات رجوع کرد.
به نظر می رسد بین مراد استعمالی و جدی باید مراد تفهیمی هم اضافه شود و همان مراد تفهیمی است که تطابقش با مراد جدی با اطلاق ثابت میشود ؛ و اما توضیح ذلک :
گاهی مستعمل فیه کلام ، واحد و مطابق موضوع له است ولی دو مراد تفهیمی دارد مثلا به کسی که نماز صبحش در حال قضا شدن است می گوئیم بلند طلوع آفتاب نزدیک است ؛ روشن است که مستعمل فیه طلوع افتاب است ولی مراد تفهیمی علاوه بر طلوع افتاب قضا شدن نماز هم هست لذا مراد تفهیمی همان مراد استعمالی نیست ( این برای اصل تفکیک مراد تفهیمی از استعمالی)
حال که مراد استعمالی را از تفهیمی جدا کردیم باید دید تطابق کدامیک با مراد جدی است که مد نظر می باشد و با اصاله الاطلاق دنبال میشود ؟ به نظر می رسد ظهور کلام همان مراد تفهیمی کلام است یعنی همان چیزی که به مخاطب افهام میشود حال به هر تعداد که باشد ظهور کلام محسوب می شود و اصاله الاطلاق بعنوان مصداقی برای اصاله الظهور که کارش اثبات تطابق ظهورات با مرادات جدی است به میدان می آید .
و من هنا یظهر در کنایاتی مثل زید کثیر الرماد اگر مراد تفهیمی کرامت زید باشد نه کرامت خاصی که در اثر ضیافت است اطلاق کرامت که همان مراد تفهیمی است اقتضا می کند مطلق الکریم امتثال محسوب شود .