(3-بهمن-1397, 09:06)مسعود عطار منش نوشته: به نظر می رسد جریان برائت بند به شرطیت و مانعیت نیست بلکه بستگی به استغراقی و بدلی بودن دارد چون اگر استغراقی باشد شک در سعه و ضیق تکلیف است حتی اگر شرط بودنش معلوم باشد .
مثلا اگر مولا گفت شرط صحت فلان کار این است که تمام طلاب مدرسه را اکرام کنی و از طرفی هم گفته بود اگر در ثکلیف زاوئد شک داشتی برائت جاری کن حال اگر شک کردیم فلا شخص از طلاب است یا نه به راحتی برائت جاری میشود ولو شک ما در شرطیت این شخص است نه مانعیتش و همچنین اگر مانع باشد ولی بدلی باشد به نظر میرسد برائت جاری نیست پس این گونه نیست که شرطیت و مانعیت درجریان برائت مؤثر باشد بلکه چون شرطیت غالبا بدلی است و مانعیت غالبا استغراقی این توهم شکل گرفته است .