اگر شخصی در یک محله ای و یا روستایی کشته شود و قاتل معلوم نباشد که چه کسی است ضامن پرداخت دیه‌ی او مردم آن محله و یا روستا هستند. استاد قائینی می فرمایند شاید دلیل این حکم هم این باشد که اهل قریه وظیفه دارند امنیت اجتماعی محل را برقرار کنند و اجازه ندهند کسی شخص بی گناهی را کشته و در محله‌ی آنها بیندازد. اما اگر شخص مقتول در اماکن عمومی مثل سوق یا میدان شهر یا در بین شلوغی و جمعیت کشته شود دیه‌ی او بر عهده‌ی بیت المال است که دلیل این دو حکم هم روایات معتبره می باشد. مثلا در روایت داریم «كان أبي إذا لم يقم المدعون البينة على من قتل قتيلهم و لم يقسموا بأن المتهمين قتلوا حلف المتهمين بالقتل خمسين يمينا بالله ما قلناه و لا علمنا له قاتلا، ثم تؤدى الدية إلى أولياء القتيل ذلك إذا قتل في حي واحد، فأما إذا قتل في عسكر أو سوق مدينة تدفع الدية إلى أوليائه من بيت المال» که به قرینه روایات دیگر مثل«فَإِذَا ادَّعَى الرَّجُلُ عَلَى الْقَوْمِ الدَّمَ أَنَّهُمْ قَتَلُوا كَانَتِ الْيَمِينُ عَلَى مُدَّعِي الدَّمِ قَبْلَ الْمُدَّعَى عَلَيْهِمْ فَعَلَى الْمُدَّعِي أَنْ يَجِي‏ءَ بِخَمْسِينَ‏ يَحْلِفُونَ‏ أَنَّ فُلَاناً قَتَلَ فُلَاناً فَيُدْفَعُ إِلَيْهِمُ الَّذِي حُلِفَ عَلَيْهِ فَإِنْ شَاءُوا عَفَوْا عَنْهُ وَ إِنْ شَاءُوا قَتَلُوا وَ إِنْ شَاءُوا قَبِلُوا الدِّيَةَ فَإِنْ لَمْ يُقْسِمُوا فَإِنَّ عَلَى الْمُدَّعَى‏ عَلَيْهِمْ أَنْ يَحْلِفَ مِنْهُمْ خَمْسُونَ رَجُلًا مَا قَتَلْنَا وَ لَا عَلِمْنَا لَهُ قَاتِلًا فَإِنْ فَعَلُوا أَدَّى أَهْلُ الْقَرْيَةِ الَّتِي وُجِدَ فِيهِمْ دِيَتَهُ وَ إِنْ كَانَ بِأَرْضِ فَلَاةٍ أُدِّيَتْ دِيَتُهُ مِنْ بَيْتِ الْمَالِ فَإِنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع كَانَ يَقُولُ لَا يُطَلُّ دَمُ امْرِئٍ مُسْلِم‏» قتیل الحی دیه اش بر اهل حی و قریه است جلسه 100 18/01/98