نکته علمی: عدم ظهور « ان الله یبغض ...» در حرمت - نسخه قابل چاپ +- مباحثه، تالار علمی فقاهت (http://mobahathah.ir) +-- انجمن: بخش فقه (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=5) +--- انجمن: مباحثات دروس خارج فقه (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=9) +---- انجمن: فقه استاد شهیدی (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=14) +---- موضوع: نکته علمی: عدم ظهور « ان الله یبغض ...» در حرمت (/showthread.php?tid=1497)

عدم ظهور « ان الله یبغض ...» در حرمت - حسین بن علی - 21-تير-1398 گفته می شود بغض، کاشف از حرمت نیست و به کلام مرحوم خویی که بغض را ظاهر در حرمت دانسته اند اشکال شده است که بغض ظهور در حرمت ندارد و آقای سیستانی فرموده اند «بغض می فهماند این فعل شأنیّت حرمت دارد یعنی اگر حالات طارئه نباشد مقتضی حرمت را دارد ولی حرمت بالفعل را نمی فهماند مثل «ابغض الحلال الطلاق» که طلاق حلال است ولی مبغوض نیز می باشد» با رجوع به استعمالات کلمات «یبغض» به این مطلب رسیدیم که اگر در مورد فعل گفته شود که خدا از فعلی خوشش نمی آید و خوشایند خدا نیست ظهوری در حرمت ندارد و استعمال در عدم حرمت زیاد است که برخی از این استعمالات را بیان می کنیم؛ ۱-عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِی شُعَیْبٍ الْمَحَامِلِیِّ عَنْ أَبِی هَاشِمٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ یُبْغِضُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ.[۲]: خدا پوشیدن لباس هایی که جمیل نیست و مناسب انسان های فقیر است حرام نیست بلکه تنها خدا از بؤس خوشش نمی آید و از زیبایی خوشش می آید. ۲-عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ وَ صَالِحٍ النِّیلِیِّ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُبْغِضُ کَثْرَهَ النَّوْمِ وَ کَثْرَهَ الْفَرَاغِ.[۳]: خدا از خواب زیاد و از بیکاری زیاد بغض دارد که به معنای حرمت نیست. ۳-از امام حسین علیه السلام نقل شده است: ان الله یحب معالی الامور و یبغض سفسافها: خدا از کارهای بزرگ خوشش می آید و از کارهای پست خوشش نمی آید؛ که انجام کارهای پست حرام نیست مثل خسیس بودن که اگر خمس و زکاتش را بدهد ولی خسیس باشد حرام نخواهد بدود. ۴- الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُبْغِضُ الْقِیلَ وَ الْقَالَ وَ إِضَاعَهَ الْمَالِ وَ کَثْرَهَ السُّؤَالِ.[۴]: که قیل و قال اگر موجب غیبت و دروغ نشود حرام نیست با این که تبعیر «یبغض» در مورد آن بیان شده است. و نیز زیاد سؤال کردن حرام نیست و «لاتسألوا عن اشیاء ان تبد لکم تسؤکم» که حضرت در تطبیق این روایت بیان فرمودند آیا اگر کسی سؤال کند حرام است؟! ۵-مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِی خَدِیجَهَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُحِبُّ الْبَیْتَ الَّذِی فِیهِ الْعُرْسُ وَ یُبْغِضُ الْبَیْتَ الَّذِی فِیهِ الطَّلَاقُ وَ مَا مِنْ شَیْ‌ءٍ أَبْغَضَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الطَّلَاقِ.[۵]: بیتی که در آن طلاق واقع شود خدای متعال نسبت به آن بغض دارد که حرام نیست. و اتّفاقاً در صحیحه ابن أبی عمیر آمده است: «عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ غَیْرِ وَاحِدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَا مِنْ شَیْ‌ءٍ مِمَّا أَحَلَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَبْغَضَ إِلَیْهِ مِنَ الطَّلَاقِ وَ إِنَّ اللَّهَ یُبْغِضُ الْمِطْلَاقَ الذَّوَّاقَ»[۶] یعنی طلاق حلال است ولی مبغوض ترین حلال است. ۶-وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی الْجَارُودِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع مَا مِنْ شَیْ‌ءٍ أَبْغَضَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ بَطْنٍ مَمْلُوءٍ[۷]: خدا از شکمی که پر باشد بغض دارد که به معنای حرمت نیست. ۷-حُمَیْدُ بْنُ زِیَادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَمَاعَهَ عَنْ وُهَیْبِ بْنِ حَفْصٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ لِی یَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَّ الْبَطْنَ لَیَطْغَى مِنْ أَکْلِهِ وَ أَقْرَبُ مَا یَکُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ إِذَا خَفَّ بَطْنُهُ وَ أَبْغَضُ مَا یَکُونُ الْعَبْدُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا امْتَلَأَ بَطْنُهُ.[۸] ۸-مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ یَحْیَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع إِذَا جَلَسَ أَحَدُکُمْ عَلَى الطَّعَامِ فَلْیَجْلِسْ جِلْسَهَ الْعَبْدِ وَ لَا یَضَعَنَّ أَحَدُکُمْ إِحْدَى رِجْلَیْهِ عَلَى الْأُخْرَى وَ لَا یَتَرَبَّعْ فَإِنَّهَا جِلْسَهٌ یُبْغِضُهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ یَمْقُتُ صَاحِبَهَا.[۹] : روایت می گوید وقتی کسی برای غذا می نشیند دو زانو بنشیند غذا بخورد و یک پای خود را روی پای دیگر نگذارد و چهار زانو ننشیند که خدای متعال این نحوه نشستن را دوست ندارد. بعید نیست این استعمالات در مجموع کاشف از این باشد که تعبیر به این که «این فعل مبغوض خدای متعال است» ظهور در حرمت ندارد ولو مرحوم خویی فرمودند ظهور در حرمت دارد و مشهور نیز همین را بیان کردند. جالب این است که آقای سیستانی در «یکره» قائل به ظهور در حرمت می باشند که اگر این مطلب را قبول نکنیم این که گفته اند «یبغض» ظهور در حرمت ندارد قابل توجّه است. RE: عدم ظهور « ان الله یبغض ...» در حرمت - peyman - 5-شهريور-1398 صرف نظر از استناد به موارد فوق اصاله الاباحه موید نظر حضرت آقای سیستانی در عدم ظهور یبغض در حرمت است