مباحثه، تالار علمی فقاهت
تحیت و حدود آن - نسخه قابل چاپ

+- مباحثه، تالار علمی فقاهت (http://mobahathah.ir)
+-- انجمن: بخش فقه (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=5)
+--- انجمن: مطالب علمی (فقهی) (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=27)
+--- موضوع: تحیت و حدود آن (/showthread.php?tid=151)



تحیت و حدود آن - M-HADI - 10-اسفند-1391

یکی از آیات قرآن که همه شنیدیم این آیه است:
و اذا حییتم بتحیه فحیوا باحسن منها او ردوها.سوره ی نسا آیه 86
یکی از مستندات وجوب رد سلام نیز همین آیه ی شریفه است.
نکته اینه که در این آیه سخنی از سلام نیومده بلکه بحث مطلق تحیت هست.
سلام یکی از مهم ترین مصادیق تحیت است اما ظاهرا تحیت منحصر در آن نیست.
کما این که در روایتی در تفسیر البرهان وارد شده است:
«إذا عطس أحدكم فسمتوه ، قولوا: رحمكم الله، و هو يقول: يغفر الله لكم و يرحمكم »، قال الله تبارك و تعالى: وَ إِذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها.
تحیت مطلق کلامی است که همراه با دعا کردن و یا آرزوی طول عمر و بقا و سلامت باشد همان طوری که در تفسیر تبیان اشاره شده است.
نکته ی اصلی که می خواستم بیان کنم اینه که لازمه ی این کلمات این میشه که هر کلامی که چنین ویژگی هایی داشته باشه اگر به انسان گفته بشه واجب است جوابش داده شود.همانطوری که استفاده ی وجوب رد سلام از این آیه کرده اند.
این چیزی بود که برام جالب بود.نظر شما چیه؟
در آخر این فتوا رو هم در عروه سید یزدی ببینید:
مسألة لو كانت التحية بغير لفظ السلام‌كقوله صبحك الله بالخير أو مساك الله بالخير لم يجب الرد و إن كان هو الأحوط و لو كان في الصلاة فالأحوط الرد بقصد الدعاء‌