وضع حروف نداء برای ندای تکوینی در نظر شهید صدر و آقای سیستانی - نسخه قابل چاپ +- مباحثه، تالار علمی فقاهت (http://mobahathah.ir) +-- انجمن: بخش اصول (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=17) +--- انجمن: مباحثات دروس خارج اصول (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=20) +---- انجمن: اصول استاد شهیدی (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=36) +---- موضوع: وضع حروف نداء برای ندای تکوینی در نظر شهید صدر و آقای سیستانی (/showthread.php?tid=1673)

وضع حروف نداء برای ندای تکوینی در نظر شهید صدر و آقای سیستانی - مهدی منصوری - 28-آذر-1398  در مورد حروف نداء آقای سیستانی تمایل به ندای تکوینی دارند. در کلام شهید صدر هم مطرح شده است که تعابیری مانند «اِی»، «آی» برای ندای تکوینی وضع شده اند؛ یعنی پذیرفته اند که با این امور قصد ایجاد ندای تکوینی وجود دارد. استاد شهیدی در اشکال به کلام شهید صدر و آقای سیستانی فرموده اند: به نظر ما لفظ «ای» که در فارسی به کار برده می شود و معادل عربی آن «یا» است، برای ابراز قصد نداء در خطاب وضع شده است و لذا ندای تکوینی نیست. بر این مطلب شواهدی وجود دارد: 1-   وقتی تعبیر «ای خواننده عزیز» نوشته می شود، خواننده مورد نداء واقع می شود، در حالی که فریاد زده نمی شود. 2-   در برخی موارد مانند آیه شریفه ﴿يُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هذَا﴾[1]حرف نداء در تقدیر است، اما در عین حال نداء صورت می گیرد. 3-   در صورتی هم که طوطی تعبیر «یا» یا «ای» به کار ببرد، متوجه می‌شویم که معنای آن یکسان است. بنابراین اگرچه نداء تکوینی با مواردی از قبیل فریاد زدن ممکن است، اما حرف نداء دارای معنای موضوع له است که در ذهن مخاطب خطور می کند که این معنا ابراز نداء در خطاب است. درس خارج اصول، 98.09.19 برای مشاهده این مطلب و مطالب پیرامون آن اینجا کلیک کنید. [1]. سوره یوسف، آيه 29.