مباحثه، تالار علمی فقاهت
تفسیر عبارت عده من اصحابنا توسط خود مرحوم کلینی - نسخه قابل چاپ

+- مباحثه، تالار علمی فقاهت (http://mobahathah.ir)
+-- انجمن: بخش رجال (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=29)
+--- انجمن: قواعد رجال (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=30)
+--- موضوع: تفسیر عبارت عده من اصحابنا توسط خود مرحوم کلینی (/showthread.php?tid=1684)



تفسیر عبارت عده من اصحابنا توسط خود مرحوم کلینی - عرفان عزیزی - 30-آذر-1398

استاد سید جواد شبیری فرمودند:علامه ی حلی از قول مرحوم کلینی نقل می کند که مراد از عده من اصحابنا که کثیرا در ابتدای اسناد کافی واقع می شود چه کسانی هستند:الفائدة الثالثة‌ قال الشيخ الصدوق محمد بن يعقوب الكليني في كتابه الكافي في أخبار كثيرة عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد بن عيسى قال و المراد بقولي عدة من أصحابنا‌ محمد بن يحيى و علي بن موسى الكمنداني و داود بن كورة و أحمد بن إدريس و علي بن إبراهيم بن هاشم و قال كلما ذكرته في كتابي المشار إليه عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد بن خالد البرقي فهم علي بن إبراهيم و علي بن محمد بن عبد الله بن أذينة و أحمد بن عبد الله بن أمية و علي بن الحسن قال و كلما ذكرته في كتابي المشار إليه عدة من أصحابنا عن سهل بن زياد فهم علي بن محمد بن علان و محمد بن أبي عبد الله و محمد بن الحسن و محمد بن عقيل الكليني. رجال العلامة - خلاصة الأقوال، ص: 272


RE: تفسیر عبارت عده من اصحابنا توسط خود مرحوم کلینی - مسعود عطار منش - 6-دي-1398

البته در تکمیل فرمایش استاد عرض می کنم که ایشان بن امیه را تحریف ابن ابنه و بن اذینه را تحریف ابن ابنته دانسته اند کما اینکه گویا مرحوم بروجردی نیز شبیه همین را بیان کرده اند.
ظاهرا کسی با این دو نام در بین روات برقی در اسناد وجود خارجی ندارند بخلاف دو نوه او که وجود خارجی هم دارند. در توجیه این تحریف میتوان گفت تعبیر ابن ابنه و ابن ابنته تعابیر نامانوسی هستند و همین نامانوسیت عامل تحریف و تبدیل این دو کلمه به کلمه مانوس تر است.
استاد قاعده تبدیل نامانوس به مانوس را از عوامل مهم تحریفات دانسته و در توضیح آن می فرمودند: در علم چشم پزشکی اثبات شده که در هنگام مطالعه تمام تصویر متن در شبکیه چشم منعکس نمیشود و تنها بخشی از متن خوانده شده و مابقی متن با مانوسات و یافته های قبلی ذهن پر میشود. البته مراد از مانوسات مانوسات نوعی می باشد چون ممکن است آن شخص در آن هنگام، مانوس خاصی داشته باشد که آن دیگر برای ما قابل تشخیص نیست فلذا این قاعده یک اماره بوده و خیلی وقتها با انضمام نکات دیگر منشا اطمینان میشود.