(14-اسفند-1398, 11:44)خیشه نوشته: استاد سید احمد مددی می­فرماید: هر کدام از بایع و مشتری در معامله بیع دو کار را انجام میدهند که یکی از انها اصلی و دیگری تبعی است. پس بایع دو کار را انجام می­هد یکی تملیک مبیع است که کار اصلی بایع است و دیگر تملک ثمن است که کار فرعی بایع است. مشتری نیز یک کار اصلی انجام می­دهد که همان تملک مبیع است و یک کار فرعی انجام می­دهد که همان تملیک ثمن است.

البته تذکر این نکته لازم است که تحلیل بنا بر این است که کار اعتباری بایع و مشتری را در نظر بگیریم. یعنی بیع که یک امر اعتباری است بایع  و مشتری دو اعتبار اصلی و فرعی انجام میدهند. اعتبار اصلی بایع تملیک است و اعتبار اصلی مشتری تملک است.پ

اما اگر بخواهیم واقع را در نظر بگیریم هدف اصلی و غرض اقصی بایع همان تملک ثمن است. پس چیزی که در عالم اعتبار فرعی بود، به حسب غرض اقصی و واقع، اصلی شود.

این تحلیل در تعریف بیع اثر گذار است و باعث میشود که تعریفی که مرحوم شیخ مطرح کرده است ناقص شود و اشکال بر آن وارد شود