(20-اسفند-1398, 21:49)مهدی خسروبیگی نوشته:

(20-اسفند-1398, 17:17)سید رضا حسنی نوشته: امروز در درس حضرت استاد شهیدی در بحث شرطیت مکان نماز گذار به شرط خامس رسیدیم که مرحوم سید می فرمایند نباید جایی باشد که نماز خواندن در آن حرام است. حال سوال این است که اگر رفتن کسی به مسجد از باب نهی در لاضرر (برفرض نهی دانستن آن) حرام باشد، آیا نماز خواندن او نیز اشکال دارد؟ زیرا در جایی که یحرم علیه الصلاۀ دارد نماز می خواند؟؟ اشکال نشود که مسئله مربوط به مکان غصبی است چرا که قطعا مسئله در مورد مکان غصبی نیست بلکه هر مکانی است که رفتن به آنجا یا نماز خواندن در آنجا حرام باشد از جمله اینکه سید مثال می زند به كما إذا كتب عليه القرآن و كذا على قبر المعصوم ع أو غيره ممن يكون الوقوف عليه هتكا لحرمته.
این سوال جدید است و ارتباطی به بحث قبلی دوستان ندارد.

به نظر بحث در صلات بر قبر معصوم علیه السلام و جایی که قران در آن کتابت شده است ارشاد به مانعیت در نماز است ولی بحث نماز در مسجد به خاطر لاضرر از باب اجتماع امر و نهی است که هر دو مولوی اند.

(18-اسفند-1398, 00:20)مهدی خسروبیگی نوشته:  آیا شایسته است به بهانه‌ی بیماری‌های واگیردار ، مساجد و مشاهد مقدسه را ترک کنیم؟در روایت آمده است:
▪️علِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ فِي كِتَابِهِ عَنْ أَخِيهِ مُوسَى علیه السلام قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْوَبَاءِ يَقَعُ فِي الْأَرْضِ هَلْ يَصْلُحُ لِلرَّجُلِ أَنْ يَهْرُبَ مِنْهُ قَالَ يَهْرُبُ مِنْهُ مَا لَمْ يَقَعْ فِي مَسْجِدِهِ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ فَإِذَا وَقَعَ فِي أَهْلِ مَسْجِدِهِ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ فَلَا يَصْلُحُ لَهُ الْهَرَبُ مِنْهُ.
علی بن جعفر گوید از امام کاظم علیه السلام درباره‌ی بیماری «وبا» که در سرزمینی واقع شود پرسیدم، آیا شایسته است که شخص از آن سرزمین بگریزد؟
امام (ع) فرمود: [می‌تواند] بگریزد مادامی که [وبا] در مسجدی واقع نشده که در آن نماز می‌خواند. پس اگر [وبا] بر اهل مسجدی که در آن نماز می‌خواند واقع شود، شایسته نیست که از آن بگریزد.
همچنین در روایت دیگری آمده است :
▪️روِيَ أَنَّهُ إِذَا وَقَعَ الطَّاعُونُ فِي أَهْلِ مَسْجِدٍ فَلَيْسَ لَهُمْ أَنْ يَفِرُّوا مِنْهُ إِلَى غَيْرِهِ.
شیخ صدوق -رحمه الله- در معانی الاخبار گوید:
روایت شده چنانچه طاعون بر اهل مسجدی واقع شود، برای ایشان جایز نیست که از آن مسجد به سوی 

(18-اسفند-1398, 00:20)مهدی خسروبیگی نوشته: آیا شایسته است به بهانه‌ی بیماری‌های واگیردار ، مساجد و مشاهد مقدسه را ترک کنیم؟در روایت آمده است:
▪️علِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ فِي كِتَابِهِ عَنْ أَخِيهِ مُوسَى علیه السلام قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْوَبَاءِ يَقَعُ فِي الْأَرْضِ هَلْ يَصْلُحُ لِلرَّجُلِ أَنْ يَهْرُبَ مِنْهُ قَالَ يَهْرُبُ مِنْهُ مَا لَمْ يَقَعْ فِي مَسْجِدِهِ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ فَإِذَا وَقَعَ فِي أَهْلِ مَسْجِدِهِ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ فَلَا يَصْلُحُ لَهُ الْهَرَبُ مِنْهُ.
علی بن جعفر گوید از امام کاظم علیه السلام درباره‌ی بیماری «وبا» که در سرزمینی واقع شود پرسیدم، آیا شایسته است که شخص از آن سرزمین بگریزد؟
امام (ع) فرمود: [می‌تواند] بگریزد مادامی که [وبا] در مسجدی واقع نشده که در آن نماز می‌خواند. پس اگر [وبا] بر اهل مسجدی که در آن نماز می‌خواند واقع شود، شایسته نیست که از آن بگریزد.
همچنین در روایت دیگری آمده است :
▪️روِيَ أَنَّهُ إِذَا وَقَعَ الطَّاعُونُ فِي أَهْلِ مَسْجِدٍ فَلَيْسَ لَهُمْ أَنْ يَفِرُّوا مِنْهُ إِلَى غَيْرِهِ.
شیخ صدوق -رحمه الله- در معانی الاخبار گوید:
روایت شده چنانچه طاعون بر اهل مسجدی واقع شود، برای ایشان جایز نیست که از آن مسجد به سوی جای دیگری فرار کنند. 
حال آیا می توان از این روایات برای عدم جواز تعطیلی حرم مطهر ائمه علیهم السلام و مساجد استفاده کرد؟نظرات خود را بیان کنید.