(6-فروردين-1399, 19:33)عرفان عزیزی نوشته: مرحوم بجنوردی صاحب قواعد فقهیه فرمودند: گاهی بعضی افراد مدعی هستند اما با این وجود نیازی به اقامه‌ی بینه ندارند و یمین بر عهده‌ی آن هاست. در بحث تصدیق قول زن هم با وجود این که زن مدعی است اما بر خلاف قوانین باب قضا نیازی به اقامه‌ی بینه ندارد و با قسم قول او پذیرفته می شود.در مورد عدم نیاز به بینه در بحث ما به روایت زراره ( الْعِدَّةُ وَ الْحَيْضُ‏ إِلَى‏ النِّسَاء) اشاره می کند.اما در مورد این که چرا یمین بر عهده‌ی زن می باشد، به روایت نبوی معروف اشاره می کند به این تقریب که برای قضاوت یا بینه نیاز است یا یمین:‏ إِنَّمَا أَقْضِي‏ بَيْنَكُمْ‏ بِالْبَيِّنَاتِ وَ الْأَيْمَانِ وَ بَعْضُكُمْ أَلْحَنُ بِحُجَّتِهِ مِنْ بَعْضٍ فَأَيُّمَا رَجُلٍ قَطَعْتُ لَهُ مِنْ مَالِ أَخِيهِ شَيْئاً فَإِنَّمَا قَطَعْتُ لَهُ بِهِ قِطْعَةً مِنَ النَّار.
دو ایراد به کلام ایشان وارد است اول اینکه مدعی کسی است که قولش مخالف اصل و حجت فعلیه باشد ودرمقام به خاطر همین روایت زراره قول او خلاف اصل نیست لذا زن منکر محسوب می شود ثانیا روایت نبوی درمقام بیان اصل تشریع است واز این جهت که حتما باید یمین و قسمی در کار باشد در مقام بیان نیست لذا  مدعی وظیفه اش فقط اقامه‌ی بینه بود اگر این وظیفه ساقط شود باید دلیلی از خارج بگوید یمین وظیفه ی او هست یا نه.98/10/10