(29-ارديبهشت-1399, 15:35)morvarid110 نوشته: از نظر استاد شهیدی:

آنچیزی که واجب است این است:
1) فرزند به والدینش محسن باشد، نه اینکه هر آنچه صدق احسان بر آن شود واجب باشد.
2) فرزند به والدینش بارّ و نیکوکار باشد، نه اینکه هر آنچه صدق بِرّ بر آن شود واجب باشد، چراکه هیچ برّی نیست مگر اینکه فوق آن هم برّی هست.

لذا از وجوب احسان و برّ به والدین، وجوب اطاعت از والدین استفاده نمی گردد، مگر به مقداری که اگر اطاعت از آن ها نکند در عرف عام مسیء نسبت به آن ها حساب گردد.

روی همین جهت، از نظر ما اگر والدین از روی شفقت امری به فرزند خود کنند، دلیلی بر وجوب اطاعت از آنان نداریم موافقا للسید الخوئی فی بحث الاعتکاف و مخالفا للسید السیستانی فی هذا الفرض.
لذا مثلا اگر والدین به فرزند از روی شفقت گفتند: وارد حوزه نشو! آقای سیستانی می گویند: از آنجا که ورود به حوزه واجب عینی نیست، شخص نباید وارد حوزه شود، اما ما میگوئیم: اطاعت والدین در هیچ امری واجب نیست مگر آنکه عرفا اسائه به آنان حساب گردد.