(20-تير-1399, 22:31)mahdimirzaei1997 نوشته: یکی از مسائلی که همواره در میان دو مذهب شیعه وسنی محل نزاع واقع شده است، بحث در رابطه با حجیت قیاس می باشد. شیعه معتقد است که در ادله فقهی ، قیاس حجیتی ندارد و با آن نمی توان مساله ای از مسائل شرعی را اثبات کرد. در حالی که علمای اهل تسنن ، قیاس را حجت دانسته اند  و بر اساس آن فتوا صادر می کنند .
به عنوان مثال فخر رازی برای اثبات حجیت قیاس ، به آیه دوم سوره مبارکه حشر استناد کرده است .او برای اثبات مدعای خود معنای حقیقی اعتبار را مجاوزه می داند و با توجه به اینکه قیاس عبور از حکم اصل به حکم فرع است ، قیاس را داخل در امر اعتبار قلمداد می کند.
نگارنده در این نوشتار برآن است که در ضمن تبیین شان نزول آیه و روشن تر ساختن هرچه بیش تر فضای آن ، با نگاهی به تفاسیر مشهور و مروری بر نظرات فقهای اهل سنت پیرامون قیاس و هم چنین با بررسی معاجم  متعدد پیرامون ماده اعتبار به اندازه وسع خود، تحلیلی از دیدگاه فخر رازی در رابطه با حجیت قیاس ارائه دهد.
پس از بررسی های انجام شده ، ضعف هایی از استدلال فخر رازی در نگاه محقق جلوه گر گردید ونویسنده نقطه ضعف های موجود در ادله ایشان را تقویت کرده و در جمع بندی نهایی خود به این نتیجه دست می یابد که نمی توان بر اساس این آیه حجیت قیاس شرعی را اثبات نمود.

(24-تير-1399, 08:53)مهدی خسروبیگی نوشته:

(20-تير-1399, 22:31)mahdimirzaei1997 نوشته: یکی از مسائلی که همواره در میان دو مذهب شیعه وسنی محل نزاع واقع شده است، بحث در رابطه با حجیت قیاس می باشد. شیعه معتقد است که در ادله فقهی ، قیاس حجیتی ندارد و با آن نمی توان مساله ای از مسائل شرعی را اثبات کرد. در حالی که علمای اهل تسنن ، قیاس را حجت دانسته اند  و بر اساس آن فتوا صادر می کنند .
به عنوان مثال فخر رازی برای اثبات حجیت قیاس ، به آیه دوم سوره مبارکه حشر استناد کرده است .او برای اثبات مدعای خود معنای حقیقی اعتبار را مجاوزه می داند و با توجه به اینکه قیاس عبور از حکم اصل به حکم فرع است ، قیاس را داخل در امر اعتبار قلمداد می کند.
نگارنده در این نوشتار برآن است که در ضمن تبیین شان نزول آیه و روشن تر ساختن هرچه بیش تر فضای آن ، با نگاهی به تفاسیر مشهور و مروری بر نظرات فقهای اهل سنت پیرامون قیاس و هم چنین با بررسی معاجم  متعدد پیرامون ماده اعتبار به اندازه وسع خود، تحلیلی از دیدگاه فخر رازی در رابطه با حجیت قیاس ارائه دهد.
پس از بررسی های انجام شده ، ضعف هایی از استدلال فخر رازی در نگاه محقق جلوه گر گردید ونویسنده نقطه ضعف های موجود در ادله ایشان را تقویت کرده و در جمع بندی نهایی خود به این نتیجه دست می یابد که نمی توان بر اساس این آیه حجیت قیاس شرعی را اثبات نمود.

خوب بود ادله آورده شود تا اصل دلیل مورد مناقشه قرار گیرد. ولی اشکال اصلی این است که بالفرض آیه دلالت داشته باشد دلالتش بالعموم است و این عموم با نهی خاص تخصیص خورده است. البته این جواب به درد اهل سنت نمی خورد.