(23-مرداد-1399, 09:31)مهدی خسروبیگی نوشته: #کشفِ_وثاقت

استاد سید مصطفی حسینی نسب (دام عزه) می فرماید:یکی از راه‌هایِ کشفِ وثاقتِ راویِ مشکوک الثقة این است که در ذیل بیان می شود.

 این روش متوقف بر طی کردن چند مرحله هست:

مرحله اول: در ابتداء باید سراغِ هم دوره‌ای یا هم عصرهایِ راویِ مشکوک الثقة برویم تا مطّلع شویم که آنها نسبت به راوی مشکوک الثقة چه نظری دارند{ به اینکه؛ آیا همگی توثیق کردند که در این صورت ما هم حکم بر وثاقت این راوی می کنیم ،یا همگی تضعیف کردند که ما هم حکم بر عدم وثاقت این راوی می کنیم یا اینکه اختلاف در وثاقت و تضعیف دارند}.

مرحله دوم: اگر مطّلع شدیم که هم دوره‌ای هایِ راویِ مشکوک الثقة اختلاف در توثیق و تضعیف دارند اینجا مبحث وثاقت و عدم وثاقت، اجتهادی میشود.

مرحله سوم: باید ببینیم که آیا تضعیف کننده، موردِ اعتمادِ ما هست یا نه؟ اگر مُعتمد ما باشد که وجودِ "قدح" در راویِ مشکوک الثقة را احراز میکنیم و حکم به تضعیف می کنیم{ لذا کشفِ وثاقت نشده و سراغِ مراحل بعدی نمیرویم}.

مرحله چهارم: اما اگر تضعیف کننده، موردِ اعتماد ما نباشد در اینجا باید سراغِ کسایی برویم که از مشکوک الثقة روایت نقل کرده‌اند{ به اینکه ببینیم ناقل ها چه کسانی هستند، آیا جلیل هستند یا از أجلّاء هستند؟ یا اینکه؛ چه تعداد روایت از راویِ مشکوک الثقة نقل کرده‌اند کثیر هست یا قلیل؟ }.

مرحله پنجم: اگر توانستیم اثبات کنیم که أجلّاء از راویِ مشکوک الثقة زیاد روایت نقل کرده‌اند و قدحی هم ثابت نشد، کشفِ_وثاقت شده.

نتیجه: کثرتِ نقلِ روایتِ اجلاء از راوی مشکوک الثقه همراه نبودِ قدح در مشکوک الثقة نشانگرِ وثاقتِ راوی مشکوک الثقة هست.