(8-آبان-1399, 00:38)خیشه نوشته: بحث معروف ترتب در دو تکلیفی که در عرض هم هستند مطرح است. حال یک سوالی شده است که اگر دو تکلیف در طول یکدیگر هستند ایا ترتب در انها هم جاری است؟ مثلا مکلف یک قدرت دارد و دو تکلیف دارد یکی انجام قیام متصل به رکوع و در عوض سجده اختیاری نمیتواند اتیان کند و باید اشاره اتیان کند. دیگری انجام سجده اختیاری (اشاره نکردن به سجده) و نشسته قیام متصل به رکوع را انجام دهد. این دو تکلیف در عرض هم نیستند بلکه سجده بعد از قیام است و قیام متصل به رکوع اهم است (لا صلاة لمن لا یقیم صلبه). حال اگر مکلف عمدا قیام متصل به رکوع را انجام نداد میتوان سجده اختیاری را امر دار کرد به وسیله ترتب یا نه؟

مساله سه صورت دارد: یا تکلیف اول اهم و تکلیف دوم مهم است و یا هر دو مساوی هستند و یا تکلیف دوم اهم و تکلیف اول مهم است.
نظرات اعزه؟؟؟

(16-آبان-1399, 16:04)خیشه نوشته: خدمت برادر عزیزی که سه اشکال به فرض مساله داشتید، عرض میشود که اولا اهمیت روشن است زیرا نفس تقدم داشتن یکی از اسباب ترجیح و اهمیت است رجوع کنید به مرجحات. ثانیا بعضی از علمای بزرگ (ظاهرا اقای نائینی الان دقیق در ذهنم نیست) قائل هستند که تزاحم در دو واجب طولی مطرح نیست بلکه در دو واجب عرضی مثل روزه گرفتن و شیر دادن به بچه. ثالثا این که ترتب در واجبات ضمنیه (مرکبات یک واجب) جاری هست یا نه، در اصول مورد بحث قرار گرفته است و خیلی از اصولیون میگویند قاعده اولیه عدم جریان است ولی در بعضی واجبات مانند نماز به دست میاید که با قدرت نداشتن یک واجب ضمنی، امر به کل ساقط نمیشود و بعدش نوبت به بحث از جریان ترتب میرسد خواش میکنم به این ابحاث رجوع کنید تا مساله مقداری روشن شود.

(18-آبان-1399, 21:04)خیشه نوشته: خدمت دوستمان عرض میشود که اولا قیاس قرائت با قیام متصل به رکوع مع الفارق است یعنی مورد بحث تزاحم قیام متصل به ررکوع و سجده ها بود که هر دو رکن بودند و بعد بحث اهم بودن مطرح بود و الا اگر یکی از انها غیر رکن باشد که مطلب تغییر مکند ثانیا شما به این نکته دقت نکردید که در بعضی از مرکبات ما یک قاعده ثانویه داریم که با عجز از بعضی از اجزا هنوز امر به کل باقی است. (لطفا توجه کنید) فرض این است که مکلف قدرت بر مثلا اتیان نماز یازده جزئی را ندارد. امر دائر است بین این که قیام متصل به رکوع اختیاری را اتیان کنید و سجده اشاره یا سجده اختیاری و قیام متصل به رکوع. فرض این است که اهم مقدم است حال اگر کسی صرف قدرت در سجده کند ایا نماز صحیح است یا نه؟ ایا میتوان با امر ترتبی درست کردن برای سجده، نماز را بطلان نجات دهیم یا نه؟
به صرف عدم اتیان قیام متصل به رکوع، نماز باطل نمیشود زیرا امر ضمنی به سجده هم داعویت دارد و میگوید صرف قدرت در من بکن و قیام متصل به رکوع هم میگوید صرف قدرت در من بکن. ایا میتوان با ترتب بین دو امر ضمنی جمع کرد یا نه؟ (اگر ترتب در واجبات ضمنیه قبول شود فرقی با ازاله و نماز ندارد)
شما ممکن است بگویید که ترتب در واجبات ضمنیه جاری نمیشود. در جواب میگوییم خب این مساله اینجا اول کلام است و در مورد آن بحث میشود
البته بنده سوادم کم است و مسائل برای بنده پیچ دارد. معذرت میخواهم اگر باعث شده ام که وضوح مساله در ذهن شما خدشه دار بشود. ببخشید.

(20-آبان-1399, 00:55)خیشه نوشته: فرض این است که یک قدرت دارد و همان طوری که امر به قیام متصل به رکوع داعویت دارد امر به سجده هم داعویت دارد هر چند که قیام متصل به رکوع اهم باشد. دقیقا مانند ازاله و نماز. در این جا همان طوری که ازاله مطلق است و داعویت دارد امر به نماز هم داعویت دارد و مطلق است بعد که قدرت واحد بود با ترتب میگفتیم چون ازاله اهم است ما اطلاق نماز را رفع ید میکنیم و میگویم اگر ازاله ترک شد نماز بخواند. در این جا نیز از اطلاق امر به سجده به خاطر اهمیت قیام متصل به رکوع رفع ید میکنیم و مقید میشود به این که اگر عصیان قیام متصل به رکوع شد سجده بخواند.