(18-آبان-1399, 21:29)خیشه نوشته: یکی از تنبیهات ترتب این است که در جایی که دو واجب یا یکی از آنها قدرت شرط شرعی است، جریان دارد یا نه؟ مراد از قدرت شرعی این است که قدرت ناحیه موضوع اخذ شده است و در غرض دخیل است مانند قدرت داشتن بر آب برای وضو گرفتن. اگر آب نباشد، وضو ملاک ندارد. قدرت عقلی این است که در اصل غرض دخیل نیست بلکه در استیفای ملاک دخیل است. در قسم دوم دو مبنا وجود دارد: یکی مشهور است که میگویند عقل دلالت بر شرطیت چنین قدرتی میکند و دیگری مرحوم نائینی است که میگوید قدرت به اقتضای نفس خطاب است.
حال اگر یک آب داریم و دو خطاب. یکی میگوید اب باید صرف در حفظ نفس بشود و دیگری میگوید وضو برای نماز واجب است و وقت داخل شده است. بعضی میگویند: در این جا جای ترتب نیست. یعنی نمیتوان گفت اگر کسی اب را صرف در وضو کرد، وضو با امر ترتبی صحیح است. زیرا ترتب در جایی است که دو واجب ملاک داشته باشند در حالی که با وجود خطاب حفظ نفس، قدرت برای وضو گرفتن باقی نمیماند و چون که قدرت دخیل در اصل غرض وضو است، وضو خالی از غرض است و با ترتب هم نمی­توان آن را تصحیح کرد.

(20-آبان-1399, 01:12)خیشه نوشته: اولا فرض بحث این است که قدرت دخیل در غرض وضو است و شما خلف فرض کردید که اگر فرض عوض شود حکم هم عوض میشود ثانیا مرحوم نائینی مفصل توضیح داده است که چرا قدرت در غرض وضو دخیل  است و به صرف اخذ آن در لسان بسنده نکرده است بلکه بیان و توضیح اورده است و مرحوم نائینی نیز قائل نیست که با صرف اخذ ان در لسان دلیل شرط شرعی میشود ثالثا وقتی که یک عملی فاقد ملاک است چطوری شما با مناسبات عقلائیتان کشف میکنید که شارع اراده ان را دارد. وقتی که عمل هیچ اثری ندارد چه اراده ای به ان تعلق میگیرد؟ پس مهم مناسبات عقلائی نیست مهم وجود ملاک و عدم وجود ملاک در فرض تزاحم است. فرض بحث این است که وقتی قدرت بر وضو گرفتن نداریم خالی از ملاک است و شارع اراده ان را و لو به نحو ترتب ندارد. پس با امر ترتبی هم نمیتوان ان را تصحیح کرد. نه این که ملاک دارد (ریزش گناهان) ولی شارع ان را اراده نکرده است.