(28-آبان-1399, 00:29)خیشه نوشته: این که اوامر به طبایع تعلق گرفته است یا افراد، تفاسیر مختلفی شده است. در اینجا به دو تفسیر پرداخته میشود. تفسیر اول از جانب مرحوم آخوند است که ایشان فرموده است: مراد از تعلق اوامر به طبایع این است که خصوصیات دخیل در غرض مولا نیست و این طبیعت است که حامل غرض است و مراد از تعلق اوامر به افراد این است که خصوصیات مامور به دخیل در غرض مولا است. مرحوم نائینی این مطلب را دیده و فرموده است:معنا ندارد که خصوصیات ماموربه دخیل در غرض مولا باشد لذا تفسیر دیگری را مطرح کرده است.
ایشان فرموده است: مراد از این که اوامر به طبایع تعلق گرفته است این است که حکم از طبیعت به افراد سرایت نمیکند و مراد از این که احکام به افراد تعلق گرفته است این است که حکم به افراد سرایت میکند. ایشان در بحث اجتماع امر و نهی از ا ین تفسیر استفاده کرده است و ثمره ای بر آن مترتب کرده است

(29-آبان-1399, 21:12)مسعود عطار منش نوشته: هر یک از طبیعت و فرد یک عنوان دارد و یک معنون که فگر میکنم گاهی با هم خلط میشود یعنی سرایت حکم از عنوان به معنون محال است ولی از عنوان طبیعت به عنوان فرد نه تنها محال نیست بلکه حق است ( بنابر این که حقیقت حکم اراده است ) یعنی وقتی میگوید اکرم العالم نمیشود نسبت به تک تک علماء اراده نداشته باشد ولو آن اراده از جهت تطبیق حیت کلی عالم باشد و خصوصیات فردیه دخیل نباشد.