(27-بهمن-1399, 17:57)خیشه نوشته: اشکال نقضی به حل دور(یعنی اینکه در اخر کلامتان حرف از استحاله زدید جواب نقضی دارد): اشکال دور یک اشکال عقلی است و احکام عقلیه تخصیص پذیر نیستند. در حالیکه در باب نماز قصر و اتمام و اخفات و جهر قرائت مختص به عالمین شده است. پس کشف میشود که یک دور محال با استحاله عقلی نیست و الا نباید تخصیص بردار باشد.
جواب حلی  به اشکال دور: به نظر بنده اصلا بحث اختصاص احکام به عالمین و دور در آن فایده ای ندارد زیرا بحث دور نسبت به احکام انشائی است که اصلا احکام انشائی تا زمانی که علم به انها پیدا نشود اثری ندارد. وقتی هم که علم پیدا شد اختصاص احکام به عالمین اشکالی ندارد و دور هم لازم نمیاید. در جمع بین حکم واقعی و ظاهر از کلمات مرحوم اخوند میتوان این مطالب را استفاده کرد.
پس چه احکام به عالمین مختص باشد و چه نباشد اثری ندارد زیرا در مقام انشاء حکم این مطلب مطرح میشود و چیزی که اثر دارد فعلیت احکام است و اختصاص احکام به عالمین اشکالی ندارد. مراجعه کنید به کلمات مرحوم اخوند در بحث جمع بین حکم واقعی و ظاهری

(28-بهمن-1399, 15:25)خیشه نوشته: سلام علیک برادر
به نظر بنده جوابی که استاد شبیری دام عزه العالی میفرمایند شبیه مطلبی است که مرحوم آخوند در جمع بین حکم واقعی و ظاهری فرمودند. البته مرحوم آخوند تعبیر به فعلی از بعضی از جهات و فعلی از جمیع جهات دارند.
علی ای حال، هدف رفع مشکله دور است که در مرحله فعلیت دوری وجود ندارد و نسبت به احکام انشائیه هم که اثری ندارد. یعنی در جاهل مقصر ما با مشکل مواجه نمیشویم چرا که در حین جهلش مکلف به حکم واقعی نیست.

(30-بهمن-1399, 21:11)مسعود عطار منش نوشته: آقای خیشه فرمودند بحث جهر و اخفات نقض اشکال دور است ولی این نقض وارد نیست چون می توان بحث جهر و اخفات را بگونه ای تحلیل کرد که با اشتراک منافات نداشته باشد.
جهر و اخفات واجب است برای اعم از عالم و جاهل ولی در عین حال اگر شخصی عن جهل این واجب فعلی را رعایت نکرد و مصلحت تامه را استیفا نکرد دیگر تمکن از استیفا نبوده و شارع به دلیل عدم امکان استیفای مصلحت، امر به اعاده نمی کند نه به این جهت که این شخص مکلف نبوده و این یک معنا از معانی اجزا است که مرحوم آخوند نیز اشاره کرده اند.
در توضیح این که چگونه با عدم مراعات امر فعلی دیگر تمکن از استیفا وجود ندارد می توان به این مثال ا‌شاره کرد که مولا به عبدش امر می کند آب خنک بیاور ولی عبد آب گرم به او نوشانده و عصیان می کند به گونه ای که معده مولا از آب گرم پر شده و دیگر نمی تواند آب خنک بنوشد یعنی در عین حال که غرضش استیفا نشده دیگر  تمکن از استیفا هم ندارد.

(30-بهمن-1399, 21:11)مسعود عطار منش نوشته: آقای خیشه فرمودند بحث جهر و اخفات نقض اشکال دور است ولی این نقض وارد نیست چون می توان بحث جهر و اخفات را بگونه ای تحلیل کرد که با اشتراک منافات نداشته باشد.
جهر و اخفات واجب است برای اعم از عالم و جاهل ولی در عین حال اگر شخصی عن جهل این واجب فعلی را رعایت نکرد و مصلحت تامه را استیفا نکرد دیگر تمکن از استیفا نبوده و شارع به دلیل عدم امکان استیفای مصلحت، امر به اعاده نمی کند نه به این جهت که این شخص مکلف نبوده و این یک معنا از معانی اجزا است که مرحوم آخوند نیز اشاره کرده اند.
در توضیح این که چگونه با عدم مراعات امر فعلی دیگر تمکن از استیفا وجود ندارد می توان به این مثال ا‌شاره کرد که مولا به عبدش امر می کند آب خنک بیاور ولی عبد آب گرم به او نوشانده و عصیان می کند به گونه ای که معده مولا از آب گرم پر شده و دیگر نمی تواند آب خنک بنوشد یعنی در عین حال که غرضش استیفا نشده دیگر  تمکن از استیفا هم ندارد.