از نظر حضرت استاد بین قول به وجوب مطلق مقدمه و انکار آن دو ثمره وجود دارد:

ثمره اول:

اگر مطلق مقدمه را واجب بدانیم، مکلف می‌تواند مقدمه را بدون اراده انجام ذی المقدمه انجام بدهد و لازمه آن این است انجام مقدمه صحیح است حتی اگر مکلف اراده ترک ذی المقدمه هم داشته باشد! چون فرض این است که آنچه مقدمه است خود ذات مقدمه است نه مقدمه به غایت ذی المقدمه.

ثمره دوم:

خود امر غیری می‌تواند مصحح قصد قربت هم باشد یعنی کسی که برای انجام امر غیری مقدمه را انجام می‌دهد قصد قربت از او متمشی می‌شود حتی اگر قصد انجام ذی المقدمه را نداشته باشد چون فرض این است که امر به مقدمه مشروط به قصد غایت و انجام ذی المقدمه نیست.