بررسی تاثیر نقل به معنا در عدم تحقق صغرای ظهور در روایات - نسخه قابل چاپ +- مباحثه، تالار علمی فقاهت (http://mobahathah.ir) +-- انجمن: بخش اصول (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=17) +--- انجمن: مباحثات دروس خارج اصول (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=20) +---- انجمن: اصول استاد گنجی (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=23) +---- موضوع: بررسی تاثیر نقل به معنا در عدم تحقق صغرای ظهور در روایات (/showthread.php?tid=3034)

بررسی تاثیر نقل به معنا در عدم تحقق صغرای ظهور در روایات - 105767 - 24-شهريور-1402 یکی دیگر از عوامل مانعه از تحقق ظهور در روایات نقل به معناست. این یک واقعیتی است که شخص ناقل هر چه حافظه قوی داشته باشد و تمام مرادات را بیان کند ولی باز هم در نقل به معنا یک خصوصیاتی از دست میرود. مثلاً گاهی متکلم با "فان" تفریع میکند ولی در نقل به معنا آن تفریع احساس نمی شود و بدون تفریع بیان می کند. یا لحن متکلم منتقل نمی شود، شاید متکلم با لحن شدید گفته که تاکید را می رساند ولی این در نقل به معنا از دست می رود. گاهی یک تقدم و تاخر در معنا مؤثر است و درست نقل نمی شود. خصوصا اگر ناقل اهل لسان نباشد، بعصی از روات ما اهل لسان نبودند و لذا روایاتش مضطرب است مثل عمار که کثیری از روایاتش مضطرب است.  در نقل به معنا هم انصاف این است که جواب دادند از میرزای قمی، و گفتند مقتضای امانت این است که درست معنا کند و الا خیانت کرده است. ما هم این را قبول داریم مقتضای امانت این است که درست معنا کند اگر اهل لسان نیست چند تا جمله بیاورد که تا اخرش ان معنا را ، معنای اولیه را برساند. این درست است. ولی انصاف این است که در نقل به معنا هم یک خصوصیاتی فی الجمله زوال پیدا میکند. از دست میرود. فرق است بین ان که مستقیم یک درسی را از استاد شنیده است یا ان درس را از شاگرد ممتاز ، حافظ استاد شنیده باشد. مرحوم اقای خویی فرمود من یک حرفی به گوش این اقا بگویم این به ان و هکذا ان اخری حرفش با من اصلا مباینت پیدا میکند. گاهی این جور میشود کم میشود زیاد میشود. در نقل به معنا هم، فی الجمله مثل ان نیست ولی فی الجمله خلل ایجاد میکند . RE: بررسی تاثیر نقل به معنا در عدم تحقق صغرای ظهور در روایات - مسعود عطار منش - 28-شهريور-1402 ممکن است اشکال شود که طبق فرمودۀ خود استاد، مقتضای امانت و وثاقت آن است که تمام محتوا به درستی نقل شود پس دیگر چرا می فرمایید انصاف این است که یک سری قرائن فوت شده است؟ در تکمیل فرمایش استاد عرض میکنم: استاد سید محمد جواد شبیری حفظه الله می فرمودند مقصود از وثاقت و ضبط و امثال این معانی، آن است که اشخاص بیش از حد متعارف خطا نمی کنند نه این که اصلاً خطا نمی کنند. با عنایت به نکتۀ فوق میتوان گفت هر چند یک راوی ثقه است اما برخی از خطاها در نقل به معنا کاملاً متعارف هستند لذا وثاقت و امانت راوی نمی تواند احتمال وقوع آن را نفی کند. علاوه بر این که نقل نشدن برخی از نکات محتوانیی مثلاً لحن شدیدی امام علیه السلام، اصلاً خطا محسوب نمی شود.