مبنای مرحوم خویی در واجبات ارتباطیه - نسخه قابل چاپ +- مباحثه، تالار علمی فقاهت (http://mobahathah.ir) +-- انجمن: بخش فقه (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=5) +--- انجمن: مباحثات دروس خارج فقه (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=9) +---- انجمن: فقه استاد گنجی (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=13) +---- موضوع: مبنای مرحوم خویی در واجبات ارتباطیه (/showthread.php?tid=3284)

مبنای مرحوم خویی در واجبات ارتباطیه - خیشه - 10-بهمن-1402 مرحوم آقای خویی یک مبنایی در تفسیر واجبات ارتباطیه دارد.  حقیقت واجب ارتباطی چیست. ایشان میگوید حقیقت واجبات ارتباطی، این اجزاء با هم مرتبط هستند. تکبیر واجب شده تکبیری که ملحوق میشود به قرائت. قرائتی واجب شده که مقارن با قیام. ملحوق به رکوع. مسبوق به تکبیره الاحرام. اینها یک مرکب ارتباطی یک ارتباط خاصی اینها به هم گره خوردند. طبق این مبنا اگر کسی سهوا در وقتی که قرائت میخواند قیام نداشته باشد چه قیام شرط باشد و چه جزء باشد باز هم باید قرائت را به همراه قیام اعاده کند. چون هرچند قیام شرط قرائت نیست ولی مقارنت قرائت با قیام به حکم ارتباطی بودن، لزوم دارد. ایشان یک نوع شرطیت را از راه ارتباطی بودن تصویر کرده. خطابات نمی‌گوید قیام شرط قرائت است ولی ارتباطی بودن می‌گوید اعمال باید با هم مرتبط و درآمیخته باشند. قرائتی واجب است که مسبوق به تکبیرة الاحرام و مقارن با قیام باشد. استاد فرمود:اما همانطور که در علم اصول گفتیم این ادعا که در واجبات ارتباطیه چنین تقیداتی باشد، خلاف ارتکاز است. فرق واجب ارتباطی و غیر ارتباط این است که در غیر ارتباطی مثل قیام، شارع فقط قیام را دیده و گفته قم، ولی در ارتباطی، مجموعه اعمال را دیده و یک امر روی همه آنها قرار داده. درست است که هر کدام از اینها بدون دیگری امر ندارد ولی نه از باب اینکه قبل از امر، آنها را به هم مقید کرده بلکه از باب اینکه یک امر بیشتر نیست. درست است که در واجب ارتباط، هر جزء بدون جزء دیگر امر ندارد ولی به معنای آن نیست که مقیدا آنها را تصور کرده و لحاظ‌های عدیده داشته و امر صادر کرده. درس خارج فقه. تاریخ 9 بهمن 1402. جلسه 81