مباحثه، تالار علمی فقاهت
سؤال: حمل امر بر استحباب - نسخه قابل چاپ

+- مباحثه، تالار علمی فقاهت (http://mobahathah.ir)
+-- انجمن: بخش اصول (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=17)
+--- انجمن: سوالات علمی (اصولی) (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=41)
+--- موضوع: سؤال: حمل امر بر استحباب (/showthread.php?tid=329)

صفحات 1 2


حمل امر بر استحباب - مهدی قنبریان - 14-ارديبهشت-1393

آیا حمل امر بر استحباب ، از مصادیق حمل بر توریه است؟


RE: حمل امر بر استحباب - 89194 - 20-ارديبهشت-1393

به نظر می رسد که اگر بدون وجود قرینه باشد، بله و الّا فلا؛ زیرا در توریه متکلّم بدون وجود قرینه خلاف ظاهر را اراده می کند.


RE: حمل امر بر استحباب - محمد 68 - 21-ارديبهشت-1393

سلام علیکم
به نظر میرسد که چنین نباشد. توریه در جایی مطرح است که صدق و کذب معنا داشته باشد چرا که معنای توریه عبارت است از اینکه کلام صادقی را در معنای دور و در ظاهری نزدیک به کذب مطرح کردن.
وقتی معنای توریه واضح شد معلوم میشود که توریه در کلام خبری معنا پیدا میکند و حمل امر بر استحباب از مصادیق آن به حساب نمی آید.


RE: حمل امر بر استحباب - 89194 - 22-ارديبهشت-1393

با سلام
در فرهنگ اصطلاحات فقه چنین آمده است:« التوریه أن يريد بلفظ معنى مطابقا للواقع و قصد من إلقائه أن يفهم المخاطب منه خلاف ذلك»
با توجّه به این که در جملات انشائیّه نیز جمله ای خبری نهفته است که بالالتزام بر آن دلالت می شود و متکلّم نیز آن را اراده می کند، می توان گفت که تعریف بالا بر چنین جملاتی هم صادق است؛ زیرا متکلّم از لفظی بالالتزام اراده ی معنایی کرده است که مطابق با واقع است ولی ظهور آن لفظ بالالتزام در معنایی دیگر است که خلاف واقع است.



RE: حمل امر بر استحباب - محمد 68 - 2-خرداد-1393

سلام علیکم
درست است که در جملات انشائی یک جمله ی خبری نهفته است ولی این باعث نمیشود که توریه را در این معنای خبری نهفته در انشائیات هم جاری بدانیم. چرا که تعریف توریه ای که خودتان (89194) فرموده اید منصرف به جملات خبریه است نه آن جمله ی خبری که در انشائیات نهفته است، چرا که مراد متکلم از جملات انشائی این است که بعثی در مخاطب ایجاد کند و قصد اینکه واقع را بگوید و خلاف آن به ذهن مخاطب برسد مخالف مراد اوست. نهایتا مفاد کلامش متصف به صدق و کذب میشود و توریه از اساس در کلام او متصور نبوده و خلاف مراد اوست.


RE: حمل امر بر استحباب - عالم - 4-بهمن-1394

عرفا توریه در جملات انشائیه صادق است.
مثلا شما سوالی می کنید تا مخاطب تصور کند مثلا شما او را ندیده اید لذا به او سلام نکرده اید و مانند اینها.
معنای مطابق واقع و خلاف آن با موارد انشاء هم قابل تطبیق است.


RE: حمل امر بر استحباب - دلیل - 18-ارديبهشت-1395

هر کلامی که مدالیل عرفی دارد و شما آن مدلول عرفی را به مخاطب القا می کنی درحالیکه خود مدلول دیگری که مطابق با واقع است اراده می کنی توریه محقق می شود چه در کلام اخباری و چه در کلام انشائی


RE: حمل امر بر استحباب - حامد - 19-ارديبهشت-1395

اگرچه توریه در کلام انشایی خصوصا از سوی امام معصوم که در مسند بیان احکام الهی قرار دارد تصویر دارد، لیکن به نظر می رسد حمل بر استحباب از مصادیق توریه محسوب نشود چرا که اگر امام در مقام توریه باشند حمل بر استحباب معنا ندارد چون امام در مقام بیان حکم واقعی اعم از واجب یا مستحب نبوده اند تا ما حمل بر وجوب یا استحباب نماییم.


RE: حمل امر بر استحباب - عالم - 20-ارديبهشت-1395

جناب حامد
چه اشکالی دارد مقصود امام همان استحباب باشد و استحباب حکم واقعی باشد.
بله اگر شما بفرمایید مقام توریه با مقام بیان احکام منافات دارد مطلبی دیگر است و جای بحث دارد.


RE: حمل امر بر استحباب - دلیل - 23-ارديبهشت-1395

(19-ارديبهشت-1395, 07:13)حامد نوشته: اگرچه توریه در کلام انشایی خصوصا از سوی امام معصوم که در مسند بیان احکام الهی قرار دارد تصویر دارد، لیکن به نظر می رسد حمل بر استحباب از مصادیق توریه محسوب نشود چرا که اگر امام در مقام توریه باشند حمل بر استحباب معنا ندارد چون امام در مقام بیان حکم واقعی اعم از واجب یا مستحب نبوده اند تا ما حمل بر وجوب یا استحباب نماییم.

آقای حامد اولا: فرضی که شما فرموده اید که حکم واقعی اعم از واجب و مستحب باشد اصلا غلط است (یا منظوری دارید که بنده متوجه نشدم)چرا که معنا ندارد حکم واقعی اعم از واجب و مستحب باشد ثانیا: در جایی که امر ظهور عرفی در وجوب داشته باشد وقتی امام امر می فرماید، وجوب را به عرف القا کرده است در همین حال  اگر حکم واقعی استحباب باشد و امام هم استحباب را اراده کرده باشند توریه محقق خواهد شد بنابراین توریه در کلام امام هم می تواند تحقق داشته باشد و اشکالی ندارد 
اما اینکه شما بفرمایید نمی شود امام خلاف واقع را القا به عرف کند چرا نشود مگر در موارد تقیه اینچنین نیست که امام به جهت مصالحی خلاف واقع را می فرمایند و به طور کلی گاهی شارع مقدس به جهت مصلحت بالاتری راضی به ترک واقعی می شود و کاملا عقلایی است.