صاحب وسائل رحمه الله که یکی از مخالفین سرسخت حجیت ظهورات قرآن کریم است، فرموده‌اند: نمی‌توان به روایات دال بر عرضه احادیث بر قرآن برای اثبات حجیت قرآن کریم استدلال کرد زیرا مفاد این احادیث حجیت قرآن به تنهایی نیست بلکه فقط یک خبر مطابق با ظهور غیر معتبر قرآن هنگامی که با ظهور غیر معتبر قرآن در کنار هم قرار می‌‌گیرند هر دو اعتبار پیدا می‌‌کنند. پس ظهور قرآن به تنهایی معتبر نیست و حدیث مخالف با آن ظهور قرآن نیز معتبر نیست بلکه دوتایی در کنار هم مثل دو بال یک پرنده موجب حجیت هم می‌شوند .

ولی این مطلب خلاف ظاهر روایات دال بر عرضه احادیث بر قرآن کریم و طرح خبر مخالف با کتاب و ضرب آن بر جدار و رد آن است. زیرا ظاهر این روایات، این است که اصل قرآن کریم است، نه حجیت ظهور کتابی‌ای که خبری موافق با آن باشد و عدم حجیت ظهوری که خبری موافق با آن نباشد. وقتی گفته می‌شود «در اختلاف میان شما دو نفر، حرف حق آنی است که فلانی تایید کند» معنای این کلام این است که تایید فلانی به تنهایی کافی است و اصل، کلام همان شخص است ولو شما دو نفر نیز اختلاف نکنید نه این که مجموع ضم تایید آن شخص با گفتار یکی از شما دو نفر معتبر باشد.

و همچنین این که در مورد حدیث ثقلین گفته شود « مراد این است که به قرآن بعد از فهم آن از طریق احادیث اهل بیت علیهم السلام تمسک کنید» نیز درست نیست زیرا ظاهر «ما ان تمسکتم بهما فلن تضلوا بعدی ابدا»  این است که قرآن و عترت در عرض هم هستند، البته ما قرآن بی‌عترت را نمی‌گوییم لکن در مواردی که از عترت علیهم السلام کلامی نرسیده است به ظواهر قرآن می‌توان عمل کرد. پس مفاد این حدیث این است که قرآن در عرض عترت است نه در طول آن.