السنة لاتنقض الفریضة به قرینه این‌که متصل به لاتعاد است، ممکن است ما یصلح للقرینیة داشته باشد؛ لاتعاد از ملتفت منصرف است، لاتعاد انصراف دارد به کسی که هنگام خلل ملتفت نیست و بعد ملتفت می‌‌شود، ‌و می‌خواهد اعاده کند به او می‌‌گویند لاتعاد.

ممکن است گفته شود بالاخره [ذیل لاتعاد:] "السنة‌ لاتنقض الفریضة" اطلاق دارد فقط عالم عامد مختار از آن خارج است،[لذا ملتفت مضطر را هم می گیرد.] و از طرفی  کبرای السنة لاتنقض الفریضة، تعلیل صدر(لاتعاد الصلاه....) است و مهم اصل تعلیل است.

در جواب می‌‌گوییم [السنة لاتنقض الفریضة] ظهور در تعلیل ندارد ، دو تا بیان کنار هم هستند: لاتعاد الصلاة الا من خمس، بعد فرمود و القراءة سنة و السنة‌ لاتنقض الفریضة، نگفت لاتعاد الصلاة لان الخمسة فریضة و ما عداهن سنة و السنة لاتنقض الفریضة، ظهور در تعلیل ندارد، ‌دو تا جمله‌ای هستند در کنار هم یکی ما یصلح للقرینیة برای دیگری می‌‌تواند باشد.

 

البته پست فوق ذیل یک بحثی است که استاد با آقای سیستانی در مورد حدیث لاتعاد کرده اند اصطیاد کرده اند. 

با کمی ویرایش پست فوق اصطیاد شده است. اصل مطلب همان طور که در فایل ضمیمه موجود است این گونه است: 

........آقای سیستانی طبعا چون حدیث لاتعاد را بخاطر ذیلش که السنة لاتنقض الفریضة شامل مضطر می‌‌داند می‌‌گوید دل‌تان رحم بیاید برای این بیچاره این اضطرار دارد بی اختیار پیشانی‌اش از مهر برداشته شد و لو ملتفت هم بود که هنوز ذکر واجب نگفته پیشانی‌اش دارد برداشته می‌‌شود خب السنة‌ لاتنقض الفریضة هذا سجدة و السجدة‌ فریضة یعنی مقدر فی الکتاب و بقیه شرایط: استقرار آناما، ‌ذکر که حالا یا شرایط نماز است یا شرایط سجود است، این‌ها سنت است و السنة لاتنقض الفریضة.

 ما دو تا اشکال به آقای سیستانی داشتیم در این مورد: یک: این‌که می‌‌گفتیم السنة لاتنقض الفریضة به قرینه این‌که متصل است به لاتعاد، ممکن است ما یصلح للقرینیة داشته باشد لاتعاد از ملتفت منصرف است، لاتعاد انصراف دارد به کسی که هنگام خلل ملتفت نیست بعد ملتفت می‌‌شود، ‌و می‌خواهد اعاده کند به او می‌‌گویند لاتعاد.

و الا شما فرض کنید که آن خانمی که الله اکبر گفت این بچه شیطونش آمد چادر این خانم را کشید برد انداخت آن طرف حیاط که اگر بخواهد ستر رأس یا ستر جسد غیر عورتین که اصلا او ستر نشود که نمازش می‌‌شود نماز عریان، اگر بخواهد ستر کند باید نمازش را باطل کند، انصافا السنة لاتنقض الفریضة حالا اگر هم منصرف نباشد فی حد ذاته از این شخص که این هم محل بحث است چون عرف به این نمی‌گوید مضطر، می‌‌گوید وقت که موسع است این نماز را رها کن یک نماز دیگر بخوان تو که مضطر نیستی بر فرض آقای سیستانی بگویند بالاخره السنة‌ لاتنقض الفریضة اطلاق دارد فقط عالم عامد مختار از آن خارج است بر فرض این را بگوییم ولی صدر این السنة لاتنقض الفریضة دارد لاتعاد الصلاة نه این‌که تستمر الصلاة این دارد نمازش را ادامه می‌‌دهد با این وضع.

اگر گفته شود: کبرای السنة لاتنقض الفریضة تعلیل صدر است که گفت لاتعاد و مهم اصل تعلیل است،

 می‌‌گوییم ظهور در تعلیل ندارد ، دو تا بیان است کنار هم: لاتعاد الصلاة الا من خمس، بعد فرمود و القراءة سنة و السنة‌ لاتنقض الفریضة، نگفت لاتعاد الصلاة لان الخمسة فریضة و ما عداهن سنة و السنة لاتنقض الفریضة، ظهور در تعلیل ندارد، ‌دو تا جمله‌ای هستند در کنار هم یکی ما یصلح للقرینیة برای دیگری می‌‌تواند باشد.این یک اشکال بود به آقای سیستانی می‌‌کردیم.