(17-بهمن-1396, 10:37)محمود رفاهی فرد نوشته: 1. عمده ی اهمیت بحث تقلید ناظر به الزامیات است و غیر الزامیات نهایت با نیت رجاءحل می شود.
2.اشکالی که طرح شد (در امور خطیره باید احتیاط کرد و الزامیات شرع به جهت این که عقاب و ثواب اخروی در پی دارد از امور خطیره است)در رساله ای که آقای حائری در مورد اجتهاد و تقلید دارند طرح شده است.ایشان به سیره و روایات استدلال کرده اند و ذیل سیره این اشکال را طرح و این گونه جواب داده اند:
"الجواب:
إنّ الجنّة والنار نتيجة التنجيز والتعذير الثابتين على جواز التقليد وعدمه، فهما لا يؤثّران على جواز التقليد وعدمه، والعقلاء بطبعهم يتعاملون مع أهداف الشارع ـ وهي الملاكات لا الجنّة والنار ـ كتعاملهم مع أهدافهم الاعتيادية في حياتهم، أي يفترضون صحة التقليد فيها مثلاً، فلو لم يرض الشارع بذلك كان عليه الردع. وسيرة المتشرّعة تكشف في المقام عن طريق، أنّه لولا سيرتهم على التقليد في الاُمور الشرعية ـ ولو نابعة عن الارتكاز العقلائي ـ لكان لديهم طريق آخر للعمل بالأحكام، من التزامهم جميعاً بالاحتياط أو مراجعة الإمام مباشرة أو الارتكاز أو غير ذلك، ولو كان كذلك لبان"
آیا این جواب تمام است؟

(17-بهمن-1396, 21:00)حسین بن علی نوشته: آنچه آقای  رفاهی نقل نمودند از بعضی از فقهاء به نظرم عقلایی نیست
اما استاد شهیدی در استفتایی که به ایشان نمودم مساله را خیلی عااالی حل نمودند
ایشان فرمودند مشکل در دو ناحیه است
1 مخالفت اعلم با مشهور
2مخالفت اعلم با احتیاط
 در این در دو مساله بلکه مطلقا رجوع به اعلم حکم عقلاء نیست مگر آنکه اعلم در حد خیلی بالا باشد اما دلیل ما برای رجوع به اعلم اینستکه
اولا احتیاط در مخالفت اعلم با احتیاط خلاف مذاق قطعی شرع است
ثانیا رجوع به مجتهد مورد روایات و عقلاء است که اگر این رجوع مقید به مواردی شود که مشهور خلاف اعلم فتوا ندهند مقلد عامی متحیر شده و نقض غرض  است
دلیل اولی ما نیز بر رجوع به مجتهد دوران امر بین تعین و تخییر است نه سیره عقلاءو نه مقبوله عمر بن حنظله

(24-بهمن-1396, 17:24)89194 نوشته: نکته در همین دلیل است که وقتی مشهور اعلمیت را ثابت کرده اند این یعنی در موارد بسیاری به تجربه برای آن ها ثابت شده که آن ها خطا کرده اند ولی او خطا نکرده است. در نتیجه عقلا در این جا احتمال خطای اعلم را کمتر می دانند.

(18-بهمن-1396, 12:40)89194 نوشته: از بیان شما فی الجمله این مطلب را برداشت کردم که استاد شهیدی نظر به این دارند که در دوران بین اعلم و مشهور قولی مشهور مقدم است.
حقیر بخش های مختلفی از کلام شما را دقیق متوجه نشده ام. علاقه مندم که بیشتر توضیح بفرماید

(24-بهمن-1396, 20:23)حسین بن علی نوشته: ایشان مطلقا قائل به رجوع به اعلم هستند به دلیل دوران بین تعیین و تخییر
در موارد موافق احتیاط به احتیاط مراجعه نمیشود چون خلاف مضاق شارع است
در مورد مشهور هم به مشهور مراجعه نمیشود چون رجوع به مشهور به جهت صعوبت تشخیص آن برای عوام موجب میشود مقلدین متحیر شودند و روال واحدی در تقلید نداشته باشند

(24-بهمن-1396, 18:22)محمد 68 نوشته:

(24-بهمن-1396, 17:24)محمد 68 نوشته: آن مواردی که غیر اعلم با رجوع به کلام اعلم، اشتباه بودن کلام خود را فهمیده است در جایی است که شهرت مؤید خودش نباشد؛ در جایی که شهرت را مؤید خود بداند معلوم نیست که کلام خود را اشتباه بداند.بله معلوم نیست که کلام خود را اشتباه بداند.

نکته این جاست که احتمال خطا را در کدام قوی تر می داند؟ وقتی همین مشهور اذعان کرده اند که فلانی اعلم است یعنی احتمال خطای او کمتر است لذا عرض می کنیم که عقلا در شرایطی که احتیاط ممکن نیست به اعلم رجوع می کنند.