23-اسفند-1396, 20:21
(آخرین تغییر در ارسال: 23-اسفند-1396, 20:23 توسط محمود رفاهی فرد.)
در آیه ی 230 سوره بقره آمده است: ... فان طلقها فلا جناح علیهما ان یتراجعا ان ظنا ان یقیما حدود الله و تلک حدود الله یبینها لقوم یعلمون.
مفهوم این تعبیر این است که اگر ظن به اقامه ی حدود الله نباشد تراجع اشکال دارد. در اینجا دو وجه محتمل است. یک وجه این است که خود تراجع، حرمت نفسی داشته باشد. یعنی حتی اگر در آینده اقامه ی حدود الله بشود اگر ظن به اقامه ی حدود نبوده تراجع معصیت بوده است.
احتمال دیگر این است که تراجع حرمت نفسی ندارد و تنها چیزی که حرمت دارد همان تعدی به حدود الله در آینده است لکن ارشاداََ به لزوم مراعات آن حدود گفته شده که اگر ظن به اقامه ی حدود ندارید رجوع نکنید.(خصوصا این که بعد طلاق سوم احتمال وقوع مجدد نزاع بین زوجین و تعدی به حدود الهی قوی است)
استاد با این که متداول بودن ارشادیت این دست تعابیر را قبول داشتند اما در خصوص این مورد، به جهت تعبیر "ظنا ان یقیما" جانب حرمت نفسی را تقویت کردند. به این بیان که در حرمت واقعیِ تعدی به حدود الهی در آینده، ظن موضوعیتی ندارد. یعنی اگر بناست مراعات آن حدود شود فرقی نمی کند که رعایت آن حدود، مظنونه باشد یا موهومه.(یعنی در صورتی می شد ارشادی باشد که این گونه تعبیر می شد: اگر می دانید که حدود را رعایت می کنید می توانید رجوع کنید.یعنی معلق به علم می شد نه ظن)(البته جزما به استاد نسبت نمیدهم)
این مطلب از جهاتی محل بحث است....
مفهوم این تعبیر این است که اگر ظن به اقامه ی حدود الله نباشد تراجع اشکال دارد. در اینجا دو وجه محتمل است. یک وجه این است که خود تراجع، حرمت نفسی داشته باشد. یعنی حتی اگر در آینده اقامه ی حدود الله بشود اگر ظن به اقامه ی حدود نبوده تراجع معصیت بوده است.
احتمال دیگر این است که تراجع حرمت نفسی ندارد و تنها چیزی که حرمت دارد همان تعدی به حدود الله در آینده است لکن ارشاداََ به لزوم مراعات آن حدود گفته شده که اگر ظن به اقامه ی حدود ندارید رجوع نکنید.(خصوصا این که بعد طلاق سوم احتمال وقوع مجدد نزاع بین زوجین و تعدی به حدود الهی قوی است)
استاد با این که متداول بودن ارشادیت این دست تعابیر را قبول داشتند اما در خصوص این مورد، به جهت تعبیر "ظنا ان یقیما" جانب حرمت نفسی را تقویت کردند. به این بیان که در حرمت واقعیِ تعدی به حدود الهی در آینده، ظن موضوعیتی ندارد. یعنی اگر بناست مراعات آن حدود شود فرقی نمی کند که رعایت آن حدود، مظنونه باشد یا موهومه.(یعنی در صورتی می شد ارشادی باشد که این گونه تعبیر می شد: اگر می دانید که حدود را رعایت می کنید می توانید رجوع کنید.یعنی معلق به علم می شد نه ظن)(البته جزما به استاد نسبت نمیدهم)
این مطلب از جهاتی محل بحث است....
