نگاه جابر به صورت حضرت زهرا و تقریر معصوم

[مومن]

یکی از ادله ای که بر جواز نگاه به صورت نامحرم به آن استدلال می شود روایتی است که جابر به همراه پیامبر وارد خانه حضرت زهرا سلام الله علیها شدند و جابر نگاه به صورت حضرت نمود و زردی صورت حضرت را مشاهده نمود
و از آنجا که رسول خدا و امام باقر که ناقل این روایت است نسبت به این کار جابر نهی نفرمودند این روایت دلیل بر جواز نگاه به صورت نامحرم خواهد بود
استاد شهیدی در این روایت چند مناقشه ذکر کردند
اولین سند این روایت به جهت عبید بن معاویه و عمر به شعر ضعیف است
ثانیا احتمال دارد رسول خدا متوجه نگاه جابر نشده بودند بنابراین تقریری از جانب ایشان نسبت به کار جابر وجود ندارد نقل امام باقر نیز دلالت بر جواز کار جابر ندارد چون در مقام بیان این امر نبودند
البته به نظرم اشکال دلالی به این روایت صحیح نیست و عرف از نقل این روایت تقریر امام را نسبت به کار جابر درک می کنند

[سید محسن حائری]

نکته‌ی جالب توجه دیگر این است که با ورود جابر، حضرت زهرا سلام الله علیها صورت خود را مانند باقی اعضای بدن نپوشانده‌اند. همین خود شاهدی‌ست بر عدم اشکال نگاه به صورت

[حسین بن علی]

استاد به تبع مشهور میگویند جواز نپوشاندن ملازمه با جواز نظر ندارد و لذا نگاه به بدن مرد حرام است ولی پوشاندن برای او لازم نیست

[سید محسن حائری]

استاد به تبع مشهور میگویند جواز نپوشاندن ملازمه با جواز نظر ندارد و لذا نگاه به بدن مرد حرام است ولی پوشاندن برای او لازم نیست

به همین جهت حقیر از تعبیر «شاهد» استفاده کردم (نه «دلیل»).

اما گذشته از این، آیا اگر نگاه مرد نامحرم به صورت آن حضرت حرام بود، هر چند که پوشاندن صورت بر ایشان فی حد نفسه واجب نبوده باشد، آن حضرت جهت عدم تحقق حرام (ولو از باب نهی از منکر عملی)، صورت خود را پنهان نمی‌نمودند؟
به نظر می‌رسد عدم پوشاندن صورت از جانب آن حضرت، کاملا دلالت عرفی بر اشکال نداشتن نگاه شخص به صورت ایشان دارد.