22-ارديبهشت-1397, 10:50
یکی از مسائلی که در بین متاخرین مطرح شده این است که برای اثبات توثیق یک شخص فقط به لفظ ثقه اعتماد می کنند و بقیه الفاظ را از دایره ی توثیق خارج می کنند. و به همین دلیل در اثبات وثاقت بعضی بزرگان مانند: ابراهیم بن هاشم و حسین بن عبیدالله غضائری و احمد بن محمد بن حسن بن ولید و ..... دچار اشکال شده اند.
اما در پاسخ این روش باید گفت که تنها راه برای اثبات وثاقت روات ورود لفظ ثقه نیست و الفاظ دیگری از قبیل وجه اصحابنا، عین، شیخ و .... نیز می توان دال بر توثیق باشد و این امر از دقت در کتب رجال مشخص می شود برای مثال مراجعه شود به کتاب نجاشی در شرح حال ابان بن عثمان،الحسن بن علی بن زیاد الوشاء، الحسن و الحسین ابنا سعید، برید بن معاویه و بزرگانی از این دست که با لفظ ثقه از آن ها یاد نشده است. علاوه بر آن مطالعه خاتمه مستدرک ج7 ص89 فایده نهم بسیار مفید است حتما خوانده شود.
اما در پاسخ این روش باید گفت که تنها راه برای اثبات وثاقت روات ورود لفظ ثقه نیست و الفاظ دیگری از قبیل وجه اصحابنا، عین، شیخ و .... نیز می توان دال بر توثیق باشد و این امر از دقت در کتب رجال مشخص می شود برای مثال مراجعه شود به کتاب نجاشی در شرح حال ابان بن عثمان،الحسن بن علی بن زیاد الوشاء، الحسن و الحسین ابنا سعید، برید بن معاویه و بزرگانی از این دست که با لفظ ثقه از آن ها یاد نشده است. علاوه بر آن مطالعه خاتمه مستدرک ج7 ص89 فایده نهم بسیار مفید است حتما خوانده شود.