10-آبان-1398, 11:08
(آخرین تغییر در ارسال: 10-آبان-1398, 11:10 توسط ارادتمند آیت الله مکارم.)
دو نکته فقهی درباره سربازی اجباری:
به وسیله همین دو نکته ی زیر، همه دفاع هایی که از سربازی اجباری گشته است کاملا مخدوش گشته و وجوب اجرای شرعی سربازی حرفه ای روشن می گردد:
۱- به سربازان وظیفه که وادار به این امر گشته اند، باید اجرت المثل پرداخت شود.تا زمانی که پرداخت نشود، در ذمه به صورت دین باقی می ماند و تا ابد وجوب پرداخت باقی است به خلاف کارمندان که اجرت المسمی که مقداری توافقی می باشد، دریافت می نمایند.
(بخاطر حقوق بسیار کم در همه مناطق مخصوصا در مناطق مرزی و پرخطر اصرار بر سربازی اجباری وجود دارد)
۲- مسئله دیگر دراین رابطه آن است که:
از یک طرف دفاع از دارالاسلام و مقدمه آن واجب کفایی (و توصلی) است.
از طرف دیگر اجبار یک نفر بر عملی، غصب می باشد که یکی از گناهان کبیره است.
از مجموع این دو مسئله آنچه بدست می آید آن است که اجبار بر سربازی بر مقداری بیشتر از کفایت و نیاز، شرعا حرام و گناه کبیره است؛ کما این که از آن طرف هم ذره ای اهمال به نیروی کافی، اهمال واجب که دفاع و امنیت دارالاسلام باشد، می باشد.
فلذا اگر من به الکفایه، با اجرت المثل حاضر به سربازی بودند، حق اجبار سائرین را نداریم. اگر باز بخاطر امنیت و دفاع، ناچار به اجبار بعض شدیم حق اجبار سائرین را نداریم همانند سائر واجبات کفایی توصلی مثل واجبات نظامیه.
به وسیله همین دو نکته تمام ادله لزوم سربازی اجباری رد می شود.
پینوشت: واقعا عجیب است که در تمام حوزه های علمیه، بحث فقهی چنین امر مهمی ظاهرا صورت نگرفته است. انتظار می رود که خیلی زود این بحث دائر بشود.
به وسیله همین دو نکته ی زیر، همه دفاع هایی که از سربازی اجباری گشته است کاملا مخدوش گشته و وجوب اجرای شرعی سربازی حرفه ای روشن می گردد:
۱- به سربازان وظیفه که وادار به این امر گشته اند، باید اجرت المثل پرداخت شود.تا زمانی که پرداخت نشود، در ذمه به صورت دین باقی می ماند و تا ابد وجوب پرداخت باقی است به خلاف کارمندان که اجرت المسمی که مقداری توافقی می باشد، دریافت می نمایند.
(بخاطر حقوق بسیار کم در همه مناطق مخصوصا در مناطق مرزی و پرخطر اصرار بر سربازی اجباری وجود دارد)
۲- مسئله دیگر دراین رابطه آن است که:
از یک طرف دفاع از دارالاسلام و مقدمه آن واجب کفایی (و توصلی) است.
از طرف دیگر اجبار یک نفر بر عملی، غصب می باشد که یکی از گناهان کبیره است.
از مجموع این دو مسئله آنچه بدست می آید آن است که اجبار بر سربازی بر مقداری بیشتر از کفایت و نیاز، شرعا حرام و گناه کبیره است؛ کما این که از آن طرف هم ذره ای اهمال به نیروی کافی، اهمال واجب که دفاع و امنیت دارالاسلام باشد، می باشد.
فلذا اگر من به الکفایه، با اجرت المثل حاضر به سربازی بودند، حق اجبار سائرین را نداریم. اگر باز بخاطر امنیت و دفاع، ناچار به اجبار بعض شدیم حق اجبار سائرین را نداریم همانند سائر واجبات کفایی توصلی مثل واجبات نظامیه.
به وسیله همین دو نکته تمام ادله لزوم سربازی اجباری رد می شود.
پینوشت: واقعا عجیب است که در تمام حوزه های علمیه، بحث فقهی چنین امر مهمی ظاهرا صورت نگرفته است. انتظار می رود که خیلی زود این بحث دائر بشود.