25-بهمن-1396, 08:14
استاد فی الجمله این را فرمودند که در شبهۀ کثیر در کثیر جریان برائت خلاف ارتکاز نیست و در بیان فرق بین این مورد یا شبهۀ قلیل در قلیل این را در خاطر دارم که لا اقل یکی از فرقهایی که وجود دارد این است که مورد روایات حل اگر نگوییم شبهات کثیر در کثیر است لا اقل به شبهۀ کثیر در کثیر نزدیک تر است تا قلیل در قلیل مثلا سئوال از جبن بوده که شخصی در جایی دیده از انفحه میته برای ساخت پنیر استفاده کرده اند و این منشا سئوال شده که شاید در جاهای دیگر هم همینطور باشد و حضرت در پاسخ می فرماید آیا بخاطر یک مکان واحد همه پنیر ها حرام می شود بعد در ادامه نکته ای را می فرمایند که بعید نیست فرض روشنش شبهۀ کثیر در کثیر باشد ؛ حضرت در ادامه می فرماید من به بازار می روم و گوشت می خرم و ما اظن کلهم یسمون (تسمیه یعنی بسم الله گفتن)، اینها بربر هستند این ها سودان هستند ( ظاهرا اشاره به افراد و اقوام لا ابالی است ) بطور طبیعی در بازاری که با افراد و اقوام لا ابالی در ارتباط است شبهۀ کثیر در کثیر حاصل می شود و لکن این نکته را برای تکمیل عرض کنم که عقلائیا هم بین شبهۀ کثیر در کثیر و قلیل در قلیل فرق هست چون در شبهۀ قلیل در قلیل نوعا داعی عقلائی بر ارتکاب تمام اطراف وجود دارد بخلاف شبهۀ کثیر در کثیر که ولو تمام افرادش محل ابتلاء باشد و قابلیت ارتکاب داشته باشد ولی معمولا در شبهات کثیر درکثیر در کثیر داعی بر ارتکاب کل نیست و همین فرق می تواند فارق باشد برای جریان برائت در شبهات کثیر در کثیر و عدم جریانش بخاطر تعارض و امثال آن در شبهات قلیل در قلیل .
