25-بهمن-1396, 12:40
مرحوم آخوند : مجمل يا مبيّن بودن يك خطاب برهانى نيست تا نياز به بحث و بررسى داشته باشد، بلكه مبتنی بر ظهور است که ظهور هم يك امر وجدانى است. چه بسا براى فقيهى فلان معنا متبادر باشد و كلام ظهور در او پيدا كند و براى ديگرى چنين نباشد. هركدام بايد به سليقه خويش مراجعه كنند.
اما استاد اعلایی نظر دیگری دارند:
این نکته که ظهورات وجدانی باشد اشتباه است
چون اگر بخواهد این تفاوت ها منشاش وجدانیات باشد دیگر مفاهمه ای صورت نمیگیرد چون مفاهمه و مخاطبه طبق یک فهم و ارتکاز مشترک صورت میگیرد
پس ظهورات مبتنی بر ارتکازیات یا همان عقل خود اندیش انسان است که در همه یک نوع است و منطق خاصی دارد واصولا از انسان هیچ گاه کار بدون منطق صادر نمیشود و همیشه قابلیت اقامه برهان دارد، برهانی که دریافتی ها را پردازش میکند و انتقال میدهد البته در اکثر مواقع تحت اختیار نیست چون خود انسان در حال اختیار آن را پدید نیاورده، ناخود آگاه است اما کار فقیه آن است که این ناخود آگاه را خود آگاه کند تحلیل شده ارائه دهد و بدون تحلیل قابل قبول نیست
همچنین اختلاف در ظهور گیری منشاش اختلاف در تحلیل است اما تحلیل ها که از یک منطق واحد سرچشمه گرفته اند میتوانند باهم متفاوت باشد بستگی به مواد داده شده به این منطق و عقل دارد
پس این منطق وعقل میتواند تبادر این معنا از لفظ را تحلیل کند و چه بسا زمانی که تحلیل کرد اجمال را با مناط وملاک برهان آن از بین ببرد
در آخر میتوان این گونه جمع بندی نمود : که اگر ظهور منشاش وضع بود به وسیله اطراد و تبادر میتوان به آن رسید و این ظهور چون منشاش قرار دادی است دیگر قابل تحلیل نیست
اما اگر منشا ظهور امری غیر وضع بود دیگر قرائن و علل این ظهور را باید تحلیل منطقی نمود و ارائه داد تا در معرض نقد و برسی قرار گیرد و بدون این حرف ها فضای تاریک و غیر قابل استناد ی خواهیم داشت
اما استاد اعلایی نظر دیگری دارند:
این نکته که ظهورات وجدانی باشد اشتباه است
چون اگر بخواهد این تفاوت ها منشاش وجدانیات باشد دیگر مفاهمه ای صورت نمیگیرد چون مفاهمه و مخاطبه طبق یک فهم و ارتکاز مشترک صورت میگیرد
پس ظهورات مبتنی بر ارتکازیات یا همان عقل خود اندیش انسان است که در همه یک نوع است و منطق خاصی دارد واصولا از انسان هیچ گاه کار بدون منطق صادر نمیشود و همیشه قابلیت اقامه برهان دارد، برهانی که دریافتی ها را پردازش میکند و انتقال میدهد البته در اکثر مواقع تحت اختیار نیست چون خود انسان در حال اختیار آن را پدید نیاورده، ناخود آگاه است اما کار فقیه آن است که این ناخود آگاه را خود آگاه کند تحلیل شده ارائه دهد و بدون تحلیل قابل قبول نیست
همچنین اختلاف در ظهور گیری منشاش اختلاف در تحلیل است اما تحلیل ها که از یک منطق واحد سرچشمه گرفته اند میتوانند باهم متفاوت باشد بستگی به مواد داده شده به این منطق و عقل دارد
پس این منطق وعقل میتواند تبادر این معنا از لفظ را تحلیل کند و چه بسا زمانی که تحلیل کرد اجمال را با مناط وملاک برهان آن از بین ببرد
در آخر میتوان این گونه جمع بندی نمود : که اگر ظهور منشاش وضع بود به وسیله اطراد و تبادر میتوان به آن رسید و این ظهور چون منشاش قرار دادی است دیگر قابل تحلیل نیست
اما اگر منشا ظهور امری غیر وضع بود دیگر قرائن و علل این ظهور را باید تحلیل منطقی نمود و ارائه داد تا در معرض نقد و برسی قرار گیرد و بدون این حرف ها فضای تاریک و غیر قابل استناد ی خواهیم داشت
