22-اسفند-1396, 19:15
(22-اسفند-1396, 08:06)مسعود عطار منش نوشته: بنده این جور استظهارات را بیشتر شبیه به استحسان می بینم . هر چه اسمش را بتوان ظهور گذاشت که حجت نیست . مگر حجیت ظواهر یک اصل لفظی است که هر چه اسمش ظهور است را تحت آن بدانیم و حجت بشماریم . حجیت ظواهر یک امر عقلائی بوده و بر مبنای صحت احتجاج شنونده بر گوینده است یعنی اگر گوینده طوری حرف بزند که بتوان بر علیه خودش احتجاج کرد این ظهور مناط حجیت را دارد ولی امثال این حدس و گمانها که سیاق روایت ظاهرش چنین و چنان است به هیچ وجه صحت احتجاج را ندارد .
فرمایش شما سر جای خودش متین است، اما در هر صورت ارتباط دارد به بحث حجیت ظهور. باید بحث شود که حد و حدود حجیت ظهور چقدر است.
بحثی که اینجا مطرح است در مورد این است که آیا با فرض استظهار حکومتی بودن امر، میتوان گفت که ظهور چنین فرمانی کماکان شامل اعصار آینده نیز میشود یا خیر؟
مگر این که مرادتان این باشد که «ظاهر» مشترک لفظی است. و آنچه که در بحث حجیت ظهور محل بحث است و حجیتش را اثبات میکنند، چیزیست غیر از این ظهوری که الان به این روایت استناد داده میشود. به عبارتی دیگر، این که میگوییم «این حدیث ظهور در حکومتی بودن امر دارد» صغرای حجیت ظهور (که به طور مطلق پذیرفته شده) را اثبات نمیکند.
امیدوارم منظورم را رسانده باشم.