21-آذر-1397, 08:32
(14-آذر-1397, 13:46)محمود رفاهی فرد نوشته: مراد این باشد که اگر معصوم واقعا از شما طلب کرد که کاری را بکنید تقیه ای بودن مانع عمل نیست. یعنی مثلا آقای علی بن یقطین که فهمیدی امام از شما می خواهد وضوی تقیه ای بگیری نگو این دستور امام بر خلاف احکام اولیه است و به آن عمل نمی کنم. در حالی که در مواردی که می خواهیم اصل عدم تقیه جاری کنیم اصلا محرز نیست امام از ما واقعا آن مطلب را بخواهند.
بنده در این کبری با شما موافق هستم که اگر ولو بظهور حال احراز نکنیم که مولا راضی است به حکم بیان شده عمل کنیم این عمل کردن غیر عقلائی است و اگر احراز کنیم که مولا راضی است ولو این روایت هم نباشد مانند علی بن یقطین باید به به ححکم بیان شده عمل کنیم و این امری واضح نزد عقلاست و لکن بنده خیال میکنم نفس همین روایت دال بر این است ما از شما همین را می خواهیم که به احکام بیان شده عمل کنید یعنی در واقع بیان صغرای این کبرایی است که شما می فرمایید .
