نقد دلیل حرمت ریش تراشی

[مسعود عطار منش]

به نظر می رسد که تنها وجه مطلب جناب مومن، مطلب شما نیست. بلکه می توان به این نحو تقریر کرد که اصاله الحقیقه از امارات است و مثبتاتش حجت است لذا با اجرای اصاله الحقیقه بالنسبه به صیغه ی امر و اثبات ظهور آن در وجوب، لازمه ی آن نیز اثبات می شود.

صرف نظر از مبانی مرحوم آقای خوئی باید عرض کنم :
به نکتۀ خوبی اشاره فرمودید و  لکن در ذهن قاصر بنده این مطلب فارق نیست زیرا :
موضوع اصاله الحقیقه نیز تردید در ارادۀ معنای حقیقی توسط متکلم است و مشروط به عدم قرینه بر خلاف است ؛ و من هنا یظهر اگر مخاطب حضرت علیه السلام بخاطر وجود قرینه ای که تعیین کنندۀ معنای عفو بوده تردیدی در معنای عفو و امر نداشته و  بالتبع اصاله الحقیقه برای او موضوع نداشته ، ما نمی توانیم بدون در نظر گرفتن تردید مخاطب حضرت علیه السلام تردید خود را ملاک فهم کلام حضرت قرار دهیم یعنی لازم است به قدر امکان فحص کنیم و استعمالات آن زمان را بررسی کنیم شاید روشن شد که متفاهم آن زمان از عفو چه بوده که اگر روشن شود دیگر متفاهم ما هیچ ارزشی ندارد و اگر روشن نشود بحث دیگری است که یا با اصاله الثبات یا انسداد یا ... باید مطلب را درست کرد .