25-ارديبهشت-1397, 02:44
(آخرین تغییر در ارسال: 25-ارديبهشت-1397, 02:46 توسط سید محسن حائری.)
استظهاری که مرحوم شیخ رحمه الله در استبصار مطرح نموده‌اند با توجه به قرینه‌ی زیر بسیار وجیه است:
تعبیر «و هو ساکن فیها» حال از «تصدق بدار له» می‌باشد. یعنی شخص در همان حالی که در خانه ساکن بوده و هنوز خانه را تخلیه نکرده بوده، خانه را تصدق کرده، سؤالی که ممکن است ذهن سائل را درگیر کند این است که کسیکه در خانه ساکن است چه بسا واقعا قصد تصدق نداشته و حضورش در خانه دال بر عدم اراده‌ی جدی تصدق است و فقط خانه‌ای را می‌توان تصدق کرد که شخص در آن ساکن نیست، لذا سؤال پیش می‌آید که نکند چنین تصدقی اصلا نافذ نباشد؟ پاسخ حضرت این است که شخص، هم اکنون (الحین) منزل را تخلیه کند. کأن بیان می‌دارند که تصدق صحیح است و احتیاجی نبوده که از قبل خارج از خانه بوده باشد و منزلی که در آن سکنی ندارد را تصدق کند.
تعبیر «و هو ساکن فیها» حال از «تصدق بدار له» می‌باشد. یعنی شخص در همان حالی که در خانه ساکن بوده و هنوز خانه را تخلیه نکرده بوده، خانه را تصدق کرده، سؤالی که ممکن است ذهن سائل را درگیر کند این است که کسیکه در خانه ساکن است چه بسا واقعا قصد تصدق نداشته و حضورش در خانه دال بر عدم اراده‌ی جدی تصدق است و فقط خانه‌ای را می‌توان تصدق کرد که شخص در آن ساکن نیست، لذا سؤال پیش می‌آید که نکند چنین تصدقی اصلا نافذ نباشد؟ پاسخ حضرت این است که شخص، هم اکنون (الحین) منزل را تخلیه کند. کأن بیان می‌دارند که تصدق صحیح است و احتیاجی نبوده که از قبل خارج از خانه بوده باشد و منزلی که در آن سکنی ندارد را تصدق کند.
