25-فروردين-1398, 06:50
به نظر میرسد تمسک به قصص قرآنی روحاً به دلالت سکوتیه باز می گردد یعنی قضیه ای را نقل می کند و از ردع آن سکوت می کند و این به معنای امضاء است ؛ و لکن باید توجه داشت که دلالت سکوتیه فرع وجود مقام بیان است یعنی می بایست در مقام بیان ردع و امضاء باشد تا سکوتش معنا دار شود ؛ با توجه به توضیحاتی که در ابتدای مطلب از آقای رفاهی عزیز داده شد این مقام بیان اگر عدمش محرز نباشد لا اقل من الشک لذا این سکوت معنا دار نمیشود الا این که دلیلی از خارج مانند روایت مذکور در محاسن به آن ضمیمه شود .
و روشن نیست که روایت مذکور این مطلب را افهام کند که کلا قصص قرآنی دال بر امضاء اند بلکه ممکن است در مقام این باشد که یکی از پیامبران الهی هم از قرعه استفاده کرده است فلذا از حجیت آن استغراب نکنید .
و روشن نیست که روایت مذکور این مطلب را افهام کند که کلا قصص قرآنی دال بر امضاء اند بلکه ممکن است در مقام این باشد که یکی از پیامبران الهی هم از قرعه استفاده کرده است فلذا از حجیت آن استغراب نکنید .
