2-ارديبهشت-1398, 20:29
مرحوم کلینی در تدوین کافی، اسناد را چه از حیث عناوین به کار رفته برای افراد و چه از حیث سلسله ی سند، به نحو خاصی تنظیم کرده اند. این امر گرچه باعث استحکام و یکپارچگی کافی شده اما از جهت دیگر، منبع یابی احادیث کافی را دشوار کرده است. استاد سید محمد جواد شبیری در درس فقه (۹۸/۱/۲۴) راهی را برای منبع یابی در کافی بیان نمودند (به نقل از والد معظمشان) به این بیان که گاهی طرق مرحوم کلینی تا یک راوی خاص، در عموم موارد مشابه هم است و از آن راوی به بعد، سلسله ی سند دچار تنوع زیاد می شود. مثلا مرحوم کلینی همواره بواسطه ی زید یا عمرو از شخصی روایت می کنند و بعد از آن شخص، افراد متعددی در سند قرار گرفته اند. این که سند ها تا آن شخص، مشابه است و بعد از آن شخص، پراکنده میشود تصادفی نیست و نشاندهنده ی این است که کتاب آن شخص، منبعی بوده که مرحوم کلینی با آن طرق مشابه، احادیث را از آن برگرفته اند. (استاد در دو مقاله ی غیبت نعمانی و کمال الدین از این روش استفاده کرده اند)
در تحلیل این پدیده (یعنی پراکنده شدن اسناد بعد یک راوی خاص) این وجه که کتاب آن شخص، منبع مورد استفاده ی مرحوم کلینی باشد، وجهی مناسب است اما برای استدلال به آن برای منبع یابی، باید دید احتمال دیگری که این پدیده را توجیه کند، مطرح نیست؟
ادامه دارد
در تحلیل این پدیده (یعنی پراکنده شدن اسناد بعد یک راوی خاص) این وجه که کتاب آن شخص، منبع مورد استفاده ی مرحوم کلینی باشد، وجهی مناسب است اما برای استدلال به آن برای منبع یابی، باید دید احتمال دیگری که این پدیده را توجیه کند، مطرح نیست؟
ادامه دارد