1-خرداد-1399, 05:06
مرحوم شهید صدر فرموده چون خداوند منعم مطلق است و منعمیتش حدّی ندارد، درموارد احتمال تکلیف نیز عقلا باید احتیاط کرد استاد درنقد کلام ایشان فرمودند:اگر منطور ایشان آیه ی ان تعدوا نعمه الله لا تحصوها باشد به این معنا که اگر انعام به انسانها یا حیوانات یا جمادات را شمارش کنید نمی توانید احصاء کنید؛این معنا صلاحیت اثبات مدعا را ندارد زیرا عقل درصورتی حکم به وجوب شکر منعم می کند که انعام بر خود فرد باشد نه انعام به سایر موجودات. واگر کسی یک دید عرفانی یا فلسفی وسیع داشته باشد که بگوید همه‌ی این عالم یا اتصالات طولی؛ علّی و معلولی دارند یا اتصالات عرضی دارند که مثلاً از طریق عللشان به همدیگر مربوطند و به گونه‌ای ارتباط درست کنند که ما به همه‌ی دنیا وصل هستیم. این نگاه، نگاه عرفی نیست. در مسئله‌ی انعام و فیض خدای متعال طبیعتاً ماده باید قابل باشد. فیض خداوند و انعامش بر من نامحدود است، اما من وجود محدودی هستم و فیضی که کسب کردم محدود است.پس اینکه ایشان فرمود منعمیت مولا بدون حد است پس حق اطاعت هم باید به بالاترین مرتبه باشد درست نیست 99/2/16
